امام اینطور نیستند که مثلا اینکه من چون دخترشان هستم وارد اتاقشان بشوم و بالا بنشینم و همین جوری صحبت کنم. خیر این مطالب در کار نیست، ما به امام که وارد می شویم، سلام می کنیم و می نشینیم. چون در منزل، امام یا رادیو گوش می کنند یا تلویزیون نگاه می کنند یا نامه ها و اخبار رسیده را مطالعه می کنند. یک دقیقه ایشان بیکار نیستند، حتی در حمام رادیو همراهشان است و یا هنگام وضو گرفتن رادیو روی دوششان است. یعنی گاهی چون نسبت به جواب مسئله خیلی دقیق هستند. اگر ما مسئله داشته باشیم، مثلا اگر تلویزیون برنامه خیلی مهمی نداشته باشد، خاموش می کنند و می آیند و ما باید در چند لحظه مطالب را جور کرده و مطرح کنیم و جواب بگیریم. من می توانم با اطمینان بگویم که ایشان اصلا وقت تلف شده ندارند.(1)

‏‏در جریان تصرف لانه جاسوسی اکثر مسئولین مخالف بودند و هر روز مسئله تازه ای مطرح می کردند. یکی می گفت با آمریکا نمی شود جنگید. دیگری می گفت آمریکا در منطقه نیرو پیاده کرده، یکی می گفت ناوگان آمریکا آمده است. ولی امام می فرمودند آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند. لذا وقتی یکی از شخصیت های انقلابی از توطئه ها پیش امام گله کرد، امام با آرامی دست به سینه ایشان زدند و به او فرمودند تو چرا می ترسی، هیچ طوری نمی شود.(2)

1