​​​​​​​«خروج» یک قهرمان کاریزماتیک دارد. شبیه قهرمان های وسترن. یک افتتاحیه باشکوه. پیرمردی تک افتاده در مرزعه پنبه اش که هلی کوپتری وارد حریمش می شود. هلی کوپتر رئیس جمهوری. «پنبه ناز دارد». همه دارایی مرد. بخشی اش از بین می رود برای کمک به رئیس جمهوری که «جمهور یعنی مردم» و رئیس جمهوری یعنی رئیس مردم. وقتی دیگر، آب شور به پنبه زار می ریزند. «یک بار وقتی برای رئیس جمهوری مشکلی پیش آمد من هرچه در وسعم بود برای او گذاشتم. حالا برای من مشکلی پیش آمده. می خواهم او هم آنچه در وسعش است برای ما بگذارد». اینها شاکله «خروج» است. آنچه ابراهیم حاتمی کیا را از دل یک داستان واقعی مجاب کرده روی پرده تصویرش