مارکس در سال1870 مشغول همکاری با انترناسیونال اول بود. استراتژی بلندمدت او تشویق طبقه کارگر در همه کشورها به انجام عمل سیاسی سوسیالیستی مستقل بود. او هیچ گاه موافق شورش ناگهانی طبقه کارگر آن گونه که باکونین و دیگر آنارشیست ها در سر داشتند، نبود و با اولین اقدام به قیام در پاریس به دنبال شکست فرانسه در سپتامبر 1870 در جنگ فرانسه و پروس مخالفت کرد. در سپتامبر این سال در خطابه دوم «جنگ داخلی فرانسه» نوشت: «طبقه کارگر فرانسه اکنون خود را در وضعیتی بی نهایت دشوار می بیند. در موقعیتی که دشمن در پشت دروازه های پاریس است، هر اقدامی برای سرنگون کردن حکومت نوعی دیوانگی مایوسانه است. کارگران فرانسوی باید