در روزگار فعلی، سطح انتظارات و اساسا ذائقه نویسندگان و مخاطبان ادبیات داستانی نسبت به آنچه در دهه های اخیر رواج داشته، نزول کیفی چشمگیری پیدا کرده است. کوروش اسدی از قلیل نویسندگان عصر ما بود که تا آخرین لحظه به تقدس ادبیات داستانی متعهد باقی ماند و مطابق با یک باور قلبی، خود را از در افتادن به عرصه ابتذال و سطحی نگاری حفظ کرد.

اسدی تمام زندگی خود را وقف نوشتن کرده بود. او جز نوشتن، کاری نمی دانست؛ از این رو ششدانگ حواس و زندگی اش را وقف داستان نویسی کرده بود. برای اسدی، نوشتن نه برای زندگی، بلکه خود زندگی بود. دنیای او در نوشتن و گفتن از داستان خلاصه می شد و در این راه هیچ وقت قلم به نان و نام نفروخت.