«(ابلیس بعد از رانده شدن، از خدا درخواست مهلت و عمر طولانی نکرد تا جبران خطا کند بلکه هدف خود را در این عمر و مدت طولانی چنین بیان کرد) اکنون که مرا از راه بیرون کردی (از رحمت خود راندی) البته من هم سر راه مستقیم تو (یعنی دین الهی) در کمین (بندگانت) می نشینم و آنها را از راه راست منحرف می کنم (تا همان طور که من گمراه شدم آنها نیز گمراه شوند).»

«(نه تنها بر سر راه آنها کمین می کنم بلکه) از پیش رو و از پشت سر و از طرف راست و از طرف چپ (از هر چهار طرف) به سراغ آنها می روم (و آنها را گمراه می کنم تا حدی که) اکثر آنها را سپاسگزار (و فرمانبردار خود) نخواهی یافت.»