ملوک السادات بهشتی، دختر شهید بهشتی، درباره شایعه هایی مبنی بر سرمایه دار بودن شهید بهشتی گفت: «شایعات زیاد بود... زمانی که ایشان به سمت دیوان عالی کشور رسیدند، شایعات به اوج خود رسید. در یک اتوبوس برخی می گفتند ایشان قصر دارد، حساب های بانکی اش در سوئیس است، فرزندانش چنین و چنان هستند و... . راننده اتوبوس تمام مسافرانش را روبه روی این خانه می آورد و می گوید این قصر شهید بهشتی است؟ اینجا را قبل از انقلاب شهید بهشتی با کمترین امکانات موجود ساختند؛ مثلا دیوارهای حیاط نقشه خودشان بودند که لوزی شکل درآوردند و از دو سیمان صورتی و سفید برای زیبایی آن استفاده کردند. جالب است که منافقین گفته بودند که سنگ های مرمر از ایتالیا آورده اند و از آن برای دیوار استفاده کرده اند؛ درصورتی که هنوز که هنوز است، آن طرح سیمانی که شهید بهشتی طرحش را به مهندس داده بودند، موجود است و زیبایی آن هنوز پابرجاست».

به گزارش «خبرآنلاین» او ادامه داد: «منافقین از زمانی که ایشان از اروپا آمدند، روی ایشان حساس بودند؛ چون ایشان یکی از بنیان گذاران مدرسه دین و دانش بودند. حتی روی مبلی که داشتند هم حساس بودند؛ اما همان طور که ملاحظه می کنید، این مبل همان مبلی است که قبل از انقلاب داشتند. زندگی فقیرانه ای نداشتند، ولی در حد یک کارمند ساده آموزش و پرورش بود. ایشان به خانواده سخت نمی گرفتند ولی خودشان زندگی ساده را دوست داشتند. روزهای آخر قبل از شهادت شان می گفتند ای کاش به روزهای زندگی طلبگی برمی گشتم. خودشان دوست داشتند اما به خانواده سخت نمی گرفتند؛ به خصوص که مادر خودشان امکانات مادی و مالی داشتند. تمام کارهای شهید بهشتی حساب وکتاب داشت، حتی برای مادر هر روز صبح یک پولی می گذاشتند تا ایشان دست خالی نماند. می دانستند نیاز ندارند اما وظیفه خودشان می دانستند یا حتی در سفری که برای بازدید از انجمن های اسلامی به اروپا رفتند، ما هنوز دست نوشته های ایشان را داریم که تمام مخارج را ریزبه ریز نوشته اند؛ یعنی هیچ وقت بی حساب وکتاب در این خانه چیزی خرج نشد؛ اما دست مادر را باز گذاشتند که اگر دوست دارد پرده ای نو کند یا خانه تزیینی داشته باشد، آن کار را انجام دهد و به اهالی خانه سخت نمی گرفتند».

دختر آیت الله بهشتی در پاسخ به این پرسش که ایشان خودشان در تامین مایحتاج زندگی اقدام می کردند، گفت: «ایشان خودشان خرید می کردند، ماشین داشتند و خودشان رانندگی می کردند. آن زمان بین علما مرسوم نبود و برخی راننده داشتند. خودشان می رفتند میوه فروشی یا مغازه خرید می کردند؛ اصلا آن مقیداتی را که علمای آن زمان داشتند، نداشتند؛ درصورتی که ایشان از نظر علمی سطح بالایی داشتند، با این حال تمام کارهای زندگی خصوصی را خودشان انجام می دادند».

ملوک السادات بهشتی همچنین در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر اینکه آیا چنین شایعاتی خانواده را آزار می داد، گفت: «خیلی زیاد. آن 14 اسفند معروف، آن اتفاقاتی را که افتاد و آن حرف هایی که بنی صدر و امثال او زدند، می دانید. البته بیشتر کار منافقین بود؛ از سالی که شهید بهشتی به ایران آمد، روی زندگی ایشان زوم کرده بودند؛ چون می دانستند ایشان بین جوانان خیلی موثر هستند، برای همین آن شایعات را ساخته بودند. حتی وقتی شهید شدند، هنوز وام طبقه بالا که برای آقاپسرها دو قسمت کرده و ساخته بودند، مانده بود. ایشان حتی هیچ درآمدی از قوه قضائیه نداشتند. می گفتند همان درآمد آموزش وپرورش کافی است. ایشان از سال 42 کارمند آموزش وپرورش بودند... شایعات زیاد بود؛ اما واقعیت این است که ما زندگی متوسطی داشتیم».