باخبر شدم که همکار ارجمندم جناب حجت الاسلام دکتر داود فیرحی به واسطه ابتلا به کرونا روز 21 آبان ماه 1399 فوت شدند. به خانواده شان، اساتید و کارکنان محترم دانشکده حقوق و دانشجویان شان صمیمانه تسلیت عرض می کنم. به عنوان یک استاد علوم سیاسی که در عین حال سال ها دروس حوزوی را در زنجان زادگاهش و قم هم خوانده بود، مهم ترین ویژگی آن مرحوم سعه صدر، مدارا، تحمل نظرات مخالف و صداقت بود. 

 نزدیک نشدن به جریانات سیاسی حکومتی همچون اسلامی کردن دانشگاه ها، اسلامی کردن علوم انسانی، وحدت حوزه و دانشگاه، انقلاب فرهنگی و اسلامی کردن علوم سیاسی، ویژگی دیگر آن مرحوم بود. یقینا به عنوان یک استاد علوم سیاسی که تخصصش فقه، فلسفه و اندیشه سیاسی می بود و دروس حوزوی را هم تا سطح اجتهاد خوانده بود، مرحوم فیرحی دارای تفکرات گسترده ای پیرامون مباحثی همچون حکومت دینی، نقش و جایگاه فقه در پارادایم یک نظام سیاسی مبتنی بر شریعت و این دست مطالب هم می بود.

بسیاری از نوشته ها و آثارش اساسا در خصوص این دست مطالب بود. اما نکته مهم آن است که او هرگز سعی نکرد از این مقولات برای خودش پایگاه و جایگاه سیاسی ایجاد کند. من شهادت می دهم که با سواد حوزوی و علوم سیاسی که از آن برخوردار می بود، اگر می خواست به راحتی می توانست به خیلی جاها هم برسد، اما برعکس زیست. چند ماه پیش به همراه دکتر محمدزاده از اساتید حقوق دانشکده او را دیدم. افسوس که نمی دانستم آخرین باری است که او را می دیدم. هر دوشان دو، سه سالی می شد که به دنبال گرفتن سند مجتمع مسکونی اساتید دانشکده در سوهانک بودند.

 دکتر فیرحی ملتمسانه گفت: «زیبا من و این دکتر محمدزاده واقعا دیگه خسته شده ایم از بس دنبال کارهای سند مجتمع مسکونی اساتید در سوهانک رفته ایم. توی شهرداری منطقه یک یا دفتر حناچی آشنایی نداری؟» در حالی که کم نبودند شاگردانش که در حقیقت به جاهای بالایی هم رسیده بودند، اما خودش ترجیح می داد به قدرت نزدیک نشده و یک معلم ساده باقی بماند.

خداوند او را رحمت کند و مجددا به خانواده بزرگوار و ارجمندشان تسلیت عرض می کنم.