بیست و پنجم شوال مصادف با شهادت امام محمدصادق(ع)است؛ شخصیتی که دریچه های دانش و راه های کسب فضیلت و بزرگی را به روی بشریت گشوده وسرفصل جدیدی در علوم بشری و معارف الهی به وجود آورد. مفاهیم انسانی در پرتو آموزه های حضرتش به انسانیت معنا بخشیده و صراط مستقیم به سوی نعمت دانایی را نشانگرشد. امام صادق(ع) در روزگاری می زیست که تباهی در هجومی گسترده به ژرفای زندگی مسلمانان چنگ انداخته و جوامع اسلامی با خاطرات روشن دوران پیامبر اکرم(ص) تقریبا وداع گفته بود. تاریکی جهل تا اعماق دل ها و باورها امتداد یافته وانحراف و نادانی از دین، آیین و مسلک جدیدی ساخته بود که شباهتی به مکتب نبوی نداشت. دل ها از ایمان