1- نیمه آبان یادآور مردی است که درست پنج سال شمسی است نخندیده. حتی گونه هایش شبنمی نشده. مردی که تبسم خورشید روی زمین سنگدل بود و سال ها با یک عشق آبی زندگی کرد، زودتر از حد تصور رو به قبله دراز شد تا جسم خسته اش بوی حلوا و الرحمن را به مشام عشق فوتبالی ها برساند. جمعه بود یا شنبه یادم نیست. فقط این را خوب به خاطر دارم که شاخه گل نرگس در لیوان آب خشکید، وقتی یک فوج پرنده آنسوی پنجره های بلند بیمارستان ایرانمهر، از روی سر مردی که دلش برای ناشتایی و روزنامه لک زده بود پرواز کردند تا گیسوان سفیدش در میان ملحفه ها پریشان شوند. بله داس مرگ فرمانده اردوگاه آبی را که هم در قامت توپچی و هم سکاندار جام