هر ساله در فصول نقل و انتقالات شاهد انعقاد قراردادهایی هستیم که مبالغ اعلام شده در آن می تواند یک مجموعه را از ورشکستگی رهایی بخشد. اگر این ارقام گزاف از سوی دولت پرداخت نمی شد آیا چنین قراردادهایی بسته می شد. بدون تردید چنین اتفاقی رخ نمی داد و ماندن حمایت دولت باعث شده تا ورزش حرفه ای به خصوص فوتبال سراپا بماند.

حالا که دولت هزینه می کند افراد بی مسوولیت حاضرند تا بخش مهمی از بودجه ای که در اختیار باشگاه است را به جیب بازیکنان و دلالان بریزند. بازخورد چنین هزینه های بالایی چه بوده است؟ آیا تاثیری در فرهنگ، آداب اجتماعی، توسعه فوتبال و کسب افتخارات بین المللی داشته است. هرگز خروجی مورد نظر رخ نداده و برعکس در انتظار موفقیت هایی هستیم که زمانی بدون صرف چنین مبالغی رقم می خورده است. در عین حال برخی معتقدند با صرف هزینه های میلیاردی برگزاری لیگ برتر، جوا نان و خانواده ها سرگرم می شوند اما در فوتبال و ورزش هایی که مخاطب دارد و در آنها فحاشی و توهین دیده می شود، خروجی آن برای جامعه بر هم زدن اخلاق صحیح اجتماعی بوده و الگوهای نامناسبی به جامعه انتقال داده است. باید انصاف دهیم که از میلیارد میلیارد پولی که هزینه شده چه محصولاتی به دست مردم رسیده است؟ ایراد در فقدان کارشناس بوده یا این که از کارشناس استفاده نمی کنیم تا جلوی چرخه معیوب فوتبال گرفته شود. این موضوع هم مطرح می شود که ورزشکار حرفه ای عمر مفید 10 ساله ورزشی دارد و باید پول جمع کند. همه به این موضوع واقف هستند ولی بی ضابطه خرج کردن عواقب نامناسبی به همراه دارد. حقوقی که یک فوتبالیست در دوران حرفه ای می گیرد معادل 30 سال حقوق 20استاد دانشگاه است و وقتی خدماتی را که استادان دانشگاه در 30 سال فعالیت خود ارائه می کنند با ورزشکار حرفه ای مقایسه می کنیم به این حقیقت می رسیم که پرداخت چنین مبالغی به ورزشکاران منصفانه نیست.