در توصیه ائمه (ع) به اقامه عزاداری بر امام حسین (ع) دو هدف متصور است:

یک هدف واقعی است و یک هدف مسخ شده؛

هدف مسخ شده این است که بگوییم این توصیه فقط به خاطر این است که تسلی خاطری برای حضرت زهرا(س) باشد. ایشان با اینکه در بهشت هستند، با اینکه همراه فرزند بزرگوارشان هستند و خود امام حسین هم در روز اول فرمود: «و ما اولهنی الی‏ اسلافی اشتیاق یعقوب الی‏ یوسف» (لهوف ، ص 126 و بحارالانوار، ج 46، صص 366 و 367)؛ من آرزو دارم کشته شوم چون به پدرم، به جدم و به مادرم ملحق می شوم؛ با اینکه امام حسین ملحق به مادرش هست، مع ذلک حضرت زهرا در بهشت نشسته دائما بی تابی می‏کند و ما مردم بی سر و پا باید بیاییم یک مقدار گریه کنیم که حضرت زهرا تسلی خاطر پیدا کند.