طی چند وقت اخیر در بین اطرافیان دقت کردم که نسبت شان با «تلویزیون و سینما و پلتفرم های» موجود چیست. چه که مدتی است ذهنم درگیر آن است که چرا هیچ تمایلی اول به تلویزیون و بعد به سینما ندارم. جعبه جادو به قول زنده یاد هاشمی رفسنجانی سا  ل هاست که از سبد فرهنگی حذف شده است. به مدد فیلمنامه های ضعیف و بالمآل سانسور در سوژه؛ سینما نیز جایگاهش رفته رفته تنزل یافته است. می ماند پلتفرم های موجود که شاید از بین کارهای زیاد؛ یکی دو تایی قابل توجه باشند. با این مقدمه ذهنی از خویشتن به سراغ چند نفر از دور و بر رفتم تا نسبت شان با این سه گانه تفریح و سرگرمی را بدانم. چند خانواده را مورد پرسش قرار دادم.