«معمای آقای ریپلی» تلاش نفسگیر پاتریشیا های اسمیت در خلق رمانی پلیسی است و چیزی بیش از آن. اگر غالب داستا ن های نوشته شده در این ژانر، روایتگر مجرمانی است که از کم اقبالی، گرفتار کارآگاهی زیرک با شم قوی می شوند و خواننده بی تابانه انتظار لحظه ناب کشف حقیقت را می کشد، این قصه فضایی برای تنفس به مجرم می دهد و از رونمایی نکردن از کارآگاه همیشه خبره، ابایی ندارد.

های اسمیت با انتخاب نثری بی تکلف، درد بی خویشتنی ضدقهرمان خود را نشانه می رود و به مدد این هدف گیری، موفق به همراه کردن خواننده با اضطراب و حیرانی ریپلی جوان می شود. در طول داستان از تصمیمات هوشمندانه او به وجد می آییم، سرگشتگی اش را درک می کنیم و می خواهیم یکبار هم که شده ذهنی درخشان تر از ذهن مجرم دوست داشتنی قصه برای به دام انداختن او یافت نشود. نویسنده در یک سوم ابتدایی داستان، خواننده را غافلگیر کرده و در باقی کتاب، او را در برزخ تعلیق با ریپلی سهیم می کند. نثر عمدتا یکنواخت داستان، یادآور پرونده بیماران روانی است و مورد ریپلی، پرونده ای باز برای بررسی عملکرد نورون های یک انسان. های اسمیت با نگارش این کتاب، موفق به دریافت جایزه طومار پلیسی نویسان آمریکا و جایزه بزرگ ادبیات پلیسی فرانسه شد. هیچکاک از اولین اثر او با عنوان «بیگانگان در قطار» فیلمی به همین نام ساخت.

درباره «معمای آقای ریپلی»؛ روایتی نفسگیر در یک رمان پلیسی متفاوت

نویسنده: پاتریشیا های اسمیت

مترجم: فرزانه طاهری

نشر: طرح نو

سال انتشار: 1399