runx2
در نشریات گروه تربیت بدنی-
هدف
استخوان ها به طور وسیعی تحت تاثیر تغذیه، سطح فعالیت و سبک زندگی قرار می گیرند و سازگاری های ساختاری در شکل و اندازه استخوان از طریق نیروهای ناشی از تحمل وزن و نیروهای اعمال شده توسط عضات mir-204 اتفاق می افتد. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر این است که آیا شدت های مختلف تمرین مقاومتی بر بیان و برخی خواص بیومکانیکی استخوان موش های نر سالمند نژاد ویستار تاثیر دارد؟ گرم) در سه گروه مساوی 437/93 ماه، میانگین وزن 23
روش هاسر موش نر سالمند نژاد ویستار (میانگین سن) و تمرینات MVCC درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی (60 هشت تایی شامل تمرینات مقاومتی با شدت متوسط () و گروه کنترل قرار گرفتند و به طور تصادفی براساس وزن اولیه تقسیم MVCC درصد 80مقاومتی با شدت بالا (هفته انجام گرفت. بعد از پایان 8 روز در هفته به مدت 5شدند. تمرینات مقاومتی با استفاده از نردبان مقاومتی و اندازه گیری و با استفاده از فرمول RT-PCR در بافت مغز استخوان درشت نیی به روش mir-204دوره تمرین بیان کمی شدند. همچنین از آزمون خمش سه نقطه ای برای تعیین خواص بیومکانیکی استخوان استفاده شد. 2 -ΔΔCT ≤ انجام گرفت. 0P /05 تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس تک راهه و آزمون کروسکال والیس با سطح ، قدرت بیشینه و استرس P=0/82)، مدولاسیون (0P/960 0P= Runx2/539 (204-mir
نتایجمیزان بیان در گروه های تمرینی با شدت بالا و متوسط نسبت P=0/81 و نیروی استخوان P=0/99، انرژی شکست (P0/80) به گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیریبا توجه به عدم معناداری در نتایج تحقیق، به نظر می رسد مدت تمرین برای تاثیرگذاری بر متغیرهای استخوان کافی نبوده است، ازاین رو نیاز است دوره های طولانی تر این نوع تمرینات ورزشی، در تحقیقات آینده بررسی شود.
کلید واژگان: mir-204، RUNX2، خواص بیومکانیکی استخوان، تمرین مقاومتی، متابولیسم استخوانBackground and Objectivesaging is known as low bone mass, resulting in increased risk of fracture. The effects of strength training on the mechanical bone strength and osteogenic differentiation of bone marrow mesenchymal stromal cells (BMSCs). The aim of this study was to determine the effects of compare effects of resistance exercise training protocols with different intensities on microRNA-204 (mir-204) and biomechanical properties in bone Wistar elderly rats.
MethodThis experimental study was done on 24 Wistar male rats (23 month old and with an average weight of 437.93 gram). They were randomly divided into three equal groups (n=8) include moderate (60% Maximum voluntary carrying capacity) or high (80% Maximum voluntary carrying capacity) intensity resistance training and control. The two training groups completed eight weeks of training program, five days a week according to resistance protocols. After completing training, expression of mir-204 on bone marrow were measured RT-PCR and Three – point bending test was used to determine bone biomechanical properties.
FindingsThe statistical analysis was performed using Kruskal-Wallis and one way ANOVA test with significance level of P
Keywords: bone metabolism, biomechanical properties, Resistance training, miR, 204, RUNX2 -
هدف از انجام مطالعه حاضر، تاثیر شدت های مختلف تمرین مقاومتی و استقامتی بر بیان microRNA-133a (mir-133a)، RUNX2 و گیرنده فعال کننده تکثیر پروکسی زوم گاما (PPARγ) در مغز استخوان موش های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار بود. 40 سر موش صحرایی نر سالمند (میانگین سنی: 23 ماه، میانگین وزن: 27/438 گرم) نژاد ویستار به پنج گروه مساوی هشت تایی شامل تمرین های مقاومتی و استقامتی با شدت متوسط و شدید و گروه کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. تمرین های مقاومتی متوسط و شدید به ترتیب با شدت 60 درصد و 80 درصد حداکثر ظرفیت حمل ارادی با استفاده از نردبان مقاومتی، تمرین استقامتی با شدت متوسط 70-60 درصد سرعت بیشینه و تمرین استقامتی با شدت شدید 110-80 درصد سرعت بیشینه، با استفاده از تردمیل جوندگان انجام شدند و هر دو نوع تمرین پنج روز در هفته به مدت هشتهفته انجام شدند. بعد از پایان دوره تمرین، بیان mir-133a ، RUNX2 و PPARγ در بافت مغز استخوان تیبیا به روش RT–PCR اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از آزمون کروسکال والیس در سطحP ≤ 0.05 انجام شد. این پژوهش نشان داد که میزان بیان mir-133a0.197) = P)، Runx2 (0.960 =P) و PPARγ0.872) = P) در گروه های تمرینی با شدت بالا و متوسط در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت؛ بنابراین، به نظر می رسد که تغییرات سلولی متابولیسم استخوان پس از انجام چنین تمرین هایی به دوره های طولانی تر تمرین ورزشی یا اندازه گیری های دیگری به ویژه در سطح پروتئومیکس نیاز دارد که باید در پژوهش های آینده بررسی شود.
کلید واژگان: mir-133a، RUNX2، PPARγ، تمریناستقامتی و مقاومتی، متابولیسم استخوانaging is known as a low bone mass and microarchitectural deterioration of bone tissue, resulting in increased risk of fracture. However, appropriate exercise for the prevention and treatment of osteoporosis has not been determined. The aim of this study was to determine the effects of compare effects of aerobic and resistance exercise training protocols with different intensities on microRNA-133a (mir-133a), Runx2 and Peroxisome proliferator-activated receptors-gamma (PPARγ) in bone marrow Wistar elderly rats. This experimental study was done on 40 Wistar male rats (23-month-old and with an average weight of 441.75 gram). They were randomly divided into five equal groups (n=8) include moderate (60% Maximum voluntary carrying capacity) or high (80% Maximum voluntary carrying capacity) intensity resistance training, moderate (60-110% Maximum speed) or high (80-110% Maximum speed) intensity endurance training and control. The two training groups completed 8 weeks of training program, 5 days a week according to resistance or endurance protocols. After completing training, expression of mir-133a, Runx2 and PPARγ on bone marrow were measured RT-PCR. The statistical analysis was performed using Kruskal-Wallis test with significance level of P
Keywords: Bone Metabolism, Mir-133a, Runx2, Endurance, Resistance Training, PPAR
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.