به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « protein » در نشریات گروه « زراعت »

تکرار جستجوی کلیدواژه «protein» در نشریات گروه «کشاورزی»
  • Somayeh Ghalandari, Tayeb Sakinezhad*, Mani Mojaddam, Shahram Lak, Mojtaba Alavi Fazel

    Correlation and path coefficient analysis could be used as an important tool to evaluate relation between traits, propose most effective trait on seed yield and determine direct and indirect effects of selected traits on dependent variable. Evaluate correlation be-tween traits and selected effective traits those had the highest effect on seed yield by stepwise regression and determine direct and indirect effect of selected traits on seed yield by path analysis. This research was done via combined analysis split plot factorial experiment based on randomized complete blocks design with three replications along 2015-16 and 2016-17. The main factor included different level of canola genotype (Hy-ola401, RGS003, Jerry) and sub factors consisted different concentration of gibberellin hormone (0, 50 and 100 mg.l-1) and different time of application of gibberellin hormone (Planting, vegetative phase before flowering, flowering until pod emergence). Correla-tion between traits revealed the most positive and significant relation between biologic yield (r=0.960**), number of pod per plant (r=0.931**), number of seed per pod (r=0.905**), 1000-seed weight (r= 0.834**), pod length (r= 0.824**), harvest index (r= 0.690**) and seed yield was observed. Also the traits of leaf dry weight (r=0.550*), stem dry weight (r=0.530*) and plant height (r=0.510*) had significant correlation with the seed yield at 5 percent probability level. Stepwise regression analysis introduced five selected traits (biologic yield, number of pod per plant, number of seed per pod, 1000-seed weight and pod length determines) that covered 93.5 percent of variation related to seed yield. Variable of the biological yield with a positive direct effect (0.785) on seed yield with indirect effects of number of pods per plant (0.130), number of seed per pods (0.025), 1000-seed weight (-0.030) and pod length (0.05) caused a positive correlation between this trait and seed yield. So breeders can use selected traits for achieve opti-mum genotypes instead of direct selection for seed yield. Among studied traits, biologic yield had the most direct positive effect (0.785) on seed yield and had an important role to explain seed yield variation.

    Keywords: Gibberellin, Morphology, Nitrogen, Oil, Protein, Rapeseed}
  • Morteza Jalizavi, Mani Mojaddam *
    BACKGROUND

    The management of fertilizers is one of the important factors that greatly affect the growth, development and yield of mung bean.

    OBJECTIVES

    This study was conducted to investigation effect of different irrigation levels and combination humic acid and chelated Potassium on quantitative and qualitative traits of Mung bean.

    METHODS

    This research was carried out via split plot experiment based on randomized complete blocks design (RCBD) with three replications along 2023 year. The main factor included drought stress (80 mm evaporation from class A evaporation pan or control, 120 mm evaporation from class A evaporation pan, 160 mm evaporation from class A evaporation pan) based on the daily evaporation reported from Ahvaz weather station, the closest station to the test site. Also biologic fertilizer (nonuse of biofertilizer or control, 4 L.ha-1 humic acid, 4 kg.ha-1 Chelated Potassium, Combination of 4 L.ha-1 humic acid and 4 kg.ha-1 Chelated Potassium) belonged to sub plots.

    RESULT

    Result of analysis of variance revealed effect of drought stress and biologic fertilizer on all measured traits was significant but interaction effect of treatments (instead seed yield) was not significant. Mean comparison result of different level of drought stress indicated that maximum amount of all measured traits (instead protein content) was for 80 mm evaporation from class A evaporation pan. Also as for Duncan classification made with respect to different level of biologic fertilizer maximum and minimum amount of measured traits belonged to combination of 4 L.ha-1 humic acid and 4 kg.ha-1 Chelated Potassium and control.

    CONCLUSION

    Therefore, in general, it can be stated that in order to achieve the maximum crop production and qualitative components, planting mung bean with 80 mm from evaporation pan with combined application of humic acid and potassium chelate fertilizer in studied areas will be recommended.

    Keywords: Chlorophyll, Leaf Area Index, Pod Length, Protein, Seed Yield}
  • Tayeb Sakinejad *, Nilofar Maheri, Adel Modhej, Mani Mojadam, Reza Dadnia
    BACKGROUND

    In drought stress conditions, the use of plant growth regulators such as salicylic acid can be considered as a strategy to mitigate the adverse effects of drought stress on plants.

    OBJECTIVES

    This study aims to investigate the biochemical effect of growth regulator on the quantitative and qualitative yield of two wheat varieties, bread and rainfed, in Khuzestan province under end-of-season drought stress conditions.

    METHODS

    Current research was done via factorial experiment according complete randomized block design with three replications in the greenhouse of Islamic Azad University, Ahvaz branch, in 2018. The treatment included two levels of salicylic acid [control (zero application) and 1 mM foliar spray], two irrigation regimes [watering until the end of the season and cessation of watering at the seed filling stage (Zadox stage 69)]; and two drought-resistant wheat varieties: Chamran 2 and Karkheh.

    RESULT

    The results showed that end-season drought stress significantly affected the studied traits. The cessation of irrigation at the seed filling stage led to a significant increase in catalase, proline, protein, remobilization, and a decrease in chlorophyll index and stomatal conductance. However, the application of salicylic acid regulated these traits and positively influenced both the quantity (seed yield) and quality (gluten) of the seed, increasing them by 7.30% and 8.05%, respectively.

    CONCLUSION

    The findings of this study suggest that salicylic acid application can mitigate the adverse effects of drought stress and enhance growth and yield under favorable conditions while reducing decline under stress conditions. Therefore, the use of salicylic acid as a growth regulator is recommended in the Chamran 2 variety.

    Keywords: Chlorophyll, Growth Regulator, Protein, Proline, Gluten}
  • مهرداد مرادی قهدریجانی، سید علی محمد مدرس ثانوی*، علی مختصی بیدگلی، علی حیدرزاده

    به منظور ارزیابی تاثیر تنش کم آبی بر صفات فیزیولوژیکی و کیفیت علوفه شبدر ایرانی (Trifolium resupinatum L.) آزمایشی طی سال های زراعی 1396 و 1397 به صورت طرح بلوک‏های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تربیت مدرس به اجرا درآمد. تیمارهای مورد آزمایش شامل تنش کم آبی در چهار سطح (آبیاری پس از رسیدن به سطوح 80، 60، 40 و 20 درصد رطوبت قابل دسترس) بود. آبیاری تمامی تیمارها تا زمان شروع تنش در مراحل پایانی رشد رویشی چین دوم در سطح 70 درصد آب در دسترس انجام شد. نتایج نشان داد تنش کم آبی بر تمامی صفات موردبررسی اثر معنی داری داشت. تیمارهای آبیاری در 80 و 60 درصد آب در دسترس گیاه، با عملکرد ماده خشک 5.10 و 4.98 تن در هکتار بالاترین مقدار را داشتند و تعویق آبیاری تا حدود 40 و 20 درصد آب در دسترس گیاه موجب کاهش معنی دار 19 و 36 درصدی این صفت شد. همچنین آبیاری در سطح 20 درصد موجب کاهش 27 درصدی محتوی پروتئین علوفه، افزایش حدود 12 درصدی الیاف نامحلول در شوینده های اسیدی و خنثی و درنهایت کاهش 16 درصدی ارزش غذایی نسبی شد. در مقایسه روند تغییرات صفات فیزیولوژیک در 10 روز ابتدایی شروع تنش آبی، افزایش پیوسته دمای برگ از 30.5 تا 34 درجه سانتی گراد، افت 49، 50 و 15 درصدی سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای و شاخص سبزینگی و کاهش غلظت کلروفیل a و b به میزان 25 و 40 درصد مشاهده شد. هرچند کاهش 80 درصدی رطوبت در دسترس، سبب کاهش هدایت روزنه ای و افزایش دمای برگ شده بود، اما با برگشت به شرایط نرمال رطوبتی، دمای برگ و هدایت روزنه ای با سرعت و سایر صفات به آرامی به وضعیت پیش از تنش بازگشتند. با توجه به همبستگی بالا بین سرعت فتوسنتز و عملکرد علوفه توجه بیشتر به این صفت در پژوهش های آینده لازم به نظر می رسد. درمجموع نتایج نشان داد آبیاری در سطح 60 درصد ظرفیت زراعی هم می تواند عملکرد کیفی و کمی بالا و قابل قبولی داشته باشد و هم در مصرف آب بهینه عمل کرد.

    کلید واژگان: پروتئین, سرعت فتوسنتز, غلظت کلروفیل, گیاهان علوفه ای, هدایت روزنه ای}
    Mehrdad Moradi-Ghahderijani, S. Ali Mohammad Modarres-Sanavy *, Ali Mokhtassi-Bidgoli, Ali Heidarzadeh
    Introduction

    One of the most important problems threatening agriculture is water deficit stress in many regions of the world. Water deficit stress could result in a decrease in yielding or death of a wide range of crops. In Iran, like other arid and semi-arid regions, forage quality and production have decreased due to the occurrence of frequent water stress. Restriction of water resources, especially in arid and semi-arid regions where agricultural systems depend on supplementary irrigation, has become the most important problem of fodder production. Persian clover (Trifolium resupinatum L.) is a forage legume cultivated in the temperate region of world; it is of great value for livestock feed, soil improvement, and reclaiming disturbed land because of its nitrogen-fixing capability. The purpose of this research, was evaluate the effect of water deficit stress on the physiological and qualitative traits of fodder of Persian clover.

    Materials and methods

    An experiment was carried out during the 2016 and 2017 cropping seasons as a randomized complete block design at the Research Farm of Tarbiat Modares University. Experimental treatments included water deficit stress at four levels. The tested treatments included water deficit stress at four levels (irrigation after reaching the levels of 80, 60, 40 and 20% available moisture). Irrigation of all treatments was carried out at the level of 70% of available water until the start of stress in the final stages of vegetative growth of the second cut. To measure the effects of water deficit stress on physiological traits physiological indexes were recorded during the first 10 days of stress treatment, every day. The clovers were harvested at about 20-25% flowering stage. After drying, they were transferred to the laboratory to determine the quantitative and qualitative feed yield. Based on Bartlett's test results, the experiment's dependent variables had the same trend.

    Results and discussion

    The results show that the irrigation regime had a significant effect on all traits. Irrigation treatments at 80 and 60% of available water had the highest dry matter yield, and delaying irrigation until 40 and 20% caused a 19% and 36% significant decrease in this trait. Also, stress at the level of 20% caused a 27% decrease in fodder protein, a 10% increase in acid detergent fiber and neutral detergent fiber, and finally, an 16% reducing relative feed value. Evaluation of physiological traits in the first ten days of the beginning of water stress showed a continuous increase in leaf temperature from 30.5 to 34 ˚C, and 49, 50, and 15% decrease in photosynthesis rate, stomatal conductance, and SPAD index, respectively. It Also reduces the concentration of chlorophyll a and b 25 and 40 percent. The return of increased leaf temperature and reduced stomatal conductance due to the discharge of 80% moisture was fast to the initial level, but other traits slowly approached the value before the stress. It seems that returning to initial values at levels of 80 and 60 is easily possible for the plant, but with the increase in the intensity of stress, the damage of dehydration is slowly compensated.

    Conclusion

    The experiment results showed that the photosynthesis rate and other physiological traits of Persian clover significantly react to the soil's decreased available water. In most physiological traits, irrigation after the available soil moisture reached 60% caused a relatively quick return to the initial value. There was no significant difference in fodder yield in the 80% and 60% irrigation treatments. When the available soil moisture reached 40%, the physiological traits showed a greater decrease than before. It seems that some damages to physiological traits are irreparable to such an extent that they eventually lead to a drop in yield or a decrease in the quality of Persian clover fodder. Finally, it is not necessary for clover irrigation at levels of more than 60% of available water, taking into account the more quality of forage in the level of 60% (about 1.5% of insoluble fiber, and 11% feed value), considering the water conditions of the country.

    Keywords: Chlorophyll Concentration, Fodder Plants, Photosynthesis Rate, Protein, Stomatal Conductance}
  • فرمیسک مروتی، تورج میر محمودی*، سامان یزدان ستا

    با هدف بررسی اثر محلول پاشی شکل های مختلف کود آهن بر عملکرد و خصوصیات علوفه ماشک در شرایط تنش خشکی تحقیقی در سال زراعی 1400 به صورت اسپلیت پلات در چهار تکرار اجرا شد. سطوح مختلف آبیاری شامل عدم آبیاری (شرایط دیم)، یک بار آبیاری و دو بار آبیاری در کرت های اصلی و محلول پاشی شکل های مختلف کود آهن شامل شاهد (محلول پاشی پاشی با آب) کلات آهن (Fe-EDTA)، نانوکلات آهن (خضرا) و منبع غیرکلاته سولفات آهن در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج شرایط دیم در مقایسه با تیمار دو بار آبیاری عملکرد علوفه تر و خشک و محتوی پروتئین علوفه را به ترتیب 71.65، 50.16، 58.58 درصد کاهش و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی دیواره سلولی(ADF) را 48.15 درصد افزایش داد، همچنین تحت تیمار نانوکلات آهن علوفه تر و خشک، محتوی پروتئین علوفه و محتوی کربوهیدارت های محلول به ترتیب 84.35، 40.19، 22.90 و 64.08 افزایش و الیاف نامحلول در شوینده خنثی دیواره سلولی (NDF) 11.60درصد کاهش یافت. در بین تیمارهای برهمکنش آبیاری با محلول پاشی آهن بالاترین محتوی کلروفیل (به ترتیب 133.45 و 131.04 میلی گرم بر گرم وزن تر)، ارتفاع بوته (به ترتیب 23.81 و 23.43 سانتی متر)، درصد قابلیت هضم علوفه (به ترتیب 42.72 و 77.10 درصد)، درصد فیبر (به ترتیب 37.75 و 40.98) و درصد خاکستر علوفه (به ترتیب 19.37 و 21.01 درصد) و کمترین NDF دیواره سلولی (به ترتیب 21.78 و 26.93 درصد) در تیمار کلات آهن (Fe-EDTA) و نانوکلات آهن و دو بار آبیاری ثبت شد. نتاج نشان داد کلات آهن (Fe-EDTA) تحت تیمار یک بار آبیاری توانست محتوی کلروفیل برگ، درصد قابلیت هضم علوفه و درصد فیبر علوفه را در مقایسه با تیمار شاهد به صورت معنی داری افزایش دهد.ت محلول پاشی کود آهن از منابع کلات آهن (Fe-EDTA) و نانو کلات آهن (خضرا) و دو بار آبیاری جهت دستیابی به حداکثر خصوصیات کمی و کیفی علوفه ماشک گل خوشه ای قابل توصیه است.

    کلید واژگان: پروتئین, علوفه, عناصر کم مصرف, کم آبی}
    Fermisk Mrovati, Tooraj Mir Mahmoodi *, Saman Yazdan Seta
    Introduction

    Hairy vetch a plant that can be used in different ways, such as fodder, silage, grazing, and green manure and its seeds can be used to feed poultry. Like other legume family plants, vetch can improve and strengthen the soil and fix nitrogen. Iron (Fe) is an essential micronutrient to virtually all forms of life. Although Fe is the second most abundant metal element in earth’s crust its low solubility and high fixation in soil reduce its bioavailability to the plant roots. Fe plays a major role in redox reactions in metabolic processes such as photosynthesis, respiration, and nitrogen assimilation besides being involved in the biosynthesis of chlorophyll and hormones, Drought stress is the most common environmental stress that reduces crop production, and low soil moisture leads to the lack of low consumption elements, especially iron and zinc elements in plants, So With the aim of investigating the effect of foliar application of different sources of iron fertilizer on fodder characteristics of vetch, this research was conducted.

    Materials and methods

    The research was conducted in the agricultural research farm of the Agricultural Jihad Organization in Baneh city in Kurdistan province, at 2021 crop season. The experimental design was implemented as a split plot where different levels of irrigation include no irrigation (rainfed conditions), one irrigation and two irrigations in the main plots, and foliar spraying of different sources of iron fertilizer including, control (spraying solution with water), iron chelate (Fe-EDTA), iron nanochelate (Khizra) and non-chelated source of iron sulfate were placed in sub-plots in three replicates. In the study chlorophyll index, plant height, fresh forage yield, dry fodder yield, Fodder protein percentage, digestibility percentage, ADF, NDF, soluble carbohydrates, crude fiber and ash percent of fodder were measured.

    Results and discussion

    The results showed that the main effect of irrigation and foliar spraying on all investigated traits was significant. Results revealed that the interaction effect of irrigation with iron fertilizer foliar application on chlorophyll index, plant height, digestibility percentage, cell wall NDF, fiber percentage, and ash percentage was a significant, In our study dry conditions, compared to the treatment of two times of irrigation, decreased the wet fodder yield and dry fodder yield and the protein content of fodder by 71.65, 50.16, and 58.58%, respectively, and increased the insoluble fibers in the acidic cell (ADF) by 48.15%. Also, under iron nano chelate treatment of fresh and dry fodder yield, the protein content of the fodder and the content of soluble carbohydrates increased by 84.35, 40.19, 22.90 and 64.08, respectively, and the insoluble fibers in the neutral cell wall (NDF) decreased by 11.60%. Among the interaction treatments of irrigation with the iron foliar application, the highest chlorophyll content (133.45 and 131.04 mg/g fresh weight respectively), plant height (23.81 and 23.43 cm respectively), fodder digestibility percentage (72 42.42 and 77.10% respectively), fiber percentage (37.75 and 40.98 respectively) and fodder ash percentage (19.37 and 21.01% respectively) And the lowest NDF of the cell wall (21.78 and 26.93% respectively) was recorded in the treatment of iron chelate (Fe-EDTA) and iron nano chelate with two times of irrigation. The results of the interaction treatments also showed that iron chelate (Fe-EDTA) under the one-time irrigation treatment could significantly increase the leaf chlorophyll content, the percentage of forage digestibility and the percentage of forage fiber compared to the control treatment.

    Conclusion

    It can be concluded that foliar application of iron fertilizer from sources of iron chelate (Fe-EDTA) and nano-iron chelate (Khizra) with two times of irrigation to achieve the maximum quantitative and qualitative characteristics of the fodder of the cluster flower is recommended, therefore it can be stated that supplementary irrigation and foliar application of iron fertilizer can be a solution to improve the quantitative and qualitative characteristics of fodder in vetch.

    Keywords: Fodder, Low Consumption Elements, Protein, Water Deficit}
  • محسن پوراحمدی، رضا ضرغامی، مرجان دیانت*، علی محمدی ترکاشوند

    به منظور بررسی اثر اندازه های مختلف ریزغده ها و کودهای نانو اکسید آهن و کلات آهن روی عملکرد و اجزاء عملکرد سیب زمینی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در گلخانه موسسه تحقیقات کشاورزی شهرستان همدان (جورقان) در طی سال های زراعی 98-1397 و 99-1398 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل سطوح وزنی ریزغده در سه سطح 3-1، 5-3 و 10-5 گرم و کودهای مختلف آهن در هفت سطح 1. صفر، 2. کلات آهن به صورت خاک مصرف به میزان 20 میکرومولار، 3. نانو اکسید آهن به صورت خاک مصرف به میزان 20 میکرومولار، 4. محلول پاشی 1 درصد کلات آهن 5. محلول پاشی 2 درصد کلات آهن، 6. محلول پاشی 1 درصد نانو اکسید آهن و 7. محلول پاشی 2 درصد نانو اکسید آهن بود. نتایج نشان داد که با افزایش وزن ریزغده ها وکاربرد کودهای کلات آهن و نانو اکسید آهن ارتفاع بوته، تعداد ساقه در بوته، تعداد غده در بوته، وزن غده، وزن غده در بوته، درصد ماده خشک غده و شاخص سبزینگی افزایش یافت. حداکثر وزن غده در بوته در تیمارهای 20 میکرومولار نانو اکسید آهن و محلول پاشی 2 درصد نانو اکسید آهن نمایان شد. بیشترین وزن غده در بوته در ریزغده 3-1 گرم به مقدار 23/405 گرم مربوط به مصرف 20 میکرومولار نانو اکسید آهن، در ریزغده 5-3 گرم به مقدار 61/444 گرم مربوط به محلول پاشی 2 درصد کلات آهن و در ریزغده 10-5 گرم به مقدار 92/556، 52/544، 6/482 و 82/465 گرم مربوط به تیمارهای 20 میکرومولار نانو اکسید آهن، محلول پاشی 2 درصد نانو اکسید آهن، محلول پاشی 1 درصد نانو اکسید آهن و محلول پاشی 2 درصد کلات آهن بود. اندازه ریزغده، کود آهن و اثرات متقابلشان تاثیر معنی داری بر میزان نشاسته غده نداشتند. با افزایش وزن ریزغده پروتئین غده افزایش و میزان نیترات آن کاهش یافت. کمترین نیترات غده به میزان 24/125 و 47/115 میلی گرم در کیلوگرم از تیمار 20 میکرومولار نانو اکسید آهن و محلول پاشی 2 درصد نانو اکسید آهن حاصل شد. در ریزغده 3-1 گرم کاربرد کودهای آهن تاثیر معنی داری بر پروتئین نداشت، در ریزغده 5-3 گرم بیشترین پروتئین به میزان 86/4 درصد در تیمار 20 میکرومولار نانو اکسید آهن حاصل شد، در ریزغده 10-5 گرم بالاترین پروتئین به میزان 67/4، 81/4، 16/5، 4/5 و 67/5 درصد در تیمارهای 2 درصد کلات آهن، 1 درصد کلات آهن، 2 درصد نانو اکسید آهن، 20 میکرومولار نانو اکسید آهن و 20 میکرومولار کلات آهن به دست آمد. ریزغده 10-5 گرم به دلیل داشتن مواد غذایی مناسب و تسریع در سبز شدن بوته ها و افزایش فتوسنتز و تامین عناصر غذایی توانست بهترین اندازه ریزغده را به خود اختصاص دهد. کاربرد کود نانو اکسید آهن در مقایسه با کلات آهن در بهبود عملکرد کمی و کیفی سیب زمینی موثرتر بود.

    کلید واژگان: پروتئین, درصد ماده خشک, سبزینگی, وزن غده}
    Mohsen Pourahmadi, reza zarghami, Marjan Dyanat*, Ali Mohammadi torkashvand
    Introduction

    In terms of harvested land area, potato ranks fourth in the world after wheat, corn and rice. In addition to providing energy and good quality protein, it is also considered as a source of vitamin C and minerals. Despite the fact that iron is the fourth most abundant element in the earth's crust, only a small amount of iron can be used by plants in well-ventilated soils. Therefore, iron deficiency is one of the factors limiting the growth and development of plants.
     

    Materials and Methods

    This experiment was carried out in a factorial trial in the base of a completely randomized design in three replications in a greenhouse conditions of Agricultural Research Institute of Hamedan (Jorqan) during the crop years of 2017-2018 and 2018-2029. The experimental factors include the weight levels of microtuber at three levels of 3-1, 3-5 and 5-10 grams and different iron fertilizers at seven levels, control, iron chelate in the form of soil consumption at the rate of 20 micromolar, nano iron oxide in the form of soil consumption to The amount of 20 micromolar was 1 and 2% foliar spraying of iron chelate and 1 and 2% nano iron oxide foliar spraying. The internal temperature of the greenhouse was provided by adjusting the air conditioning system and central heating in the range of 18 to 20 °C  at night and 26 to 28 degrees during the day. The humidity of the greenhouse was also 60-65%. At the end of the experiment, after processing the crop, the plants were harvested and the yield and yield components were determined. Leaf greenness index in this experiment using SPAD device (Minolta 502 model) using three fully developed terminal leaves from ten plants in the budding stage in the middle part of the leaf on one side of the main vein, at 9:30 to 10:00 in the morning. It was measured in order to minimize daily changes. To measure the percentage of dry matter, 200 grams of tubers were randomly selected from each treatment, then the tubers were chopped and placed in an oven at a temperature of 75 degrees Celsius, and after their weight was fixed, they were weighed again. Then, based on the ratio of fresh and dry weight of the tubers, the percentage of dry matter of the tubers was determined (Hagman and Martenssen, 2009). 

    Results and Discussion

    The results showed that the height of the plant, the number of stems per plant, the number of tubers per plant, the weight of tubers, the weight of tubers per plant, the percentage of dry matter and the greenness index increased with the increase in the weight of microtubers, and the most improvement in the morphological and qualitative characteristics of potato in microtubers. 5-10 grams were observed. With the application of iron chelate and nano iron oxide fertilizers, potato yield and yield components increased. The maximum tuber weight in the plant was shown in the treatments of 20 micromolar nano iron oxide and 2% nano iron oxide. The highest tuber weight in the plant in the 1-3 gram microtuber is 405.23 grams related to the consumption of 20 micromolar nano iron oxide, in the 3-5 gram microtuber is 444.61 grams related to the application of 2% iron chelate solution and in the microtuber 5-10 grams in the amount of 556.92, 544.52, 482.6 and 465.82 grams corresponding to the treatments of 20 micromolar nano iron oxide, foliar spraying of 2% nano iron oxide, foliar spraying of 1% nano iron oxide and solution The application was 2% iron chelate 

    Conclusion

    Microtuber 5-10 grams was able to acquire the best size of microtuber due to having suitable nutrients and accelerating the greening of plants and increasing photosynthesis and providing nutrients. The application of nano iron oxide fertilizer was more effective in improving the quantitative and qualitative yield of potatoes compared to iron chelate.

    Keywords: Greenness, Percentage of dry matter, Protein, Tuber weight}
  • فائزه چهره نورانی، پروانه راهداری*، معرفت مصطفوی راد، محمود اسدی، شادی کیابی
    هدف

    به منظور ارزیابی کاربرد برگی کودهای مختلف روی و کلسیم بر عملکرد دانه و ترکیب اسیدهای چرب روغن بادام زمینی (رقم NC2)، آزمایشی در سال های زراعی 1398 و 1399 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی گیلان، رشت اجرا شد.

    روش پژوهش:

     این آزمایش به صورت کرت های خردشده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. چهار سطح تیمار منبع کودی عنصر روی شامل عدم کاربرد کود روی (شاهد)، نانوکلات روی، Zn-EDTA و سولفات روی به عنوان کرت اصلی و چهار منبع عنصر کلسیم شامل نانوکلات کلسیم، Ca-EDTA، کلرید کلسیم و نیترات کلسیم به عنوان کرت فرعی بودند.

    یافته ها

    محلول پاشی کودها قبل از مرحله گل دهی انجام شد و سپس با فاصله 30 روز تکرار گردید. بیش ترین عملکرد دانه (2790کیلوگرم در هکتار)، عملکرد زیست توده (9303 کیلوگرم در هکتار)، درصد روغن دانه (3/52 درصد)، عملکرد روغن (1625 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد پروتئین (673 کیلوگرم در هکتار) و اسید چرب غیر اشباع اولئیک اسید (3/57 درصد) با کاربرد برگی هم زمان نانوکودهای روی و کلسیم به دست آمد و در مقایسه با تیمار شاهد به ترتیب حدود 8/29، 5/17، 4/13، 3/38، 4/24 و 2/19 درصد افزایش پیدا کرد.

    نتیجه گیری

    کاربرد هم زمان نانوکودهای روی و کلسیم به صورت محلول پاشی بر روی برگ ها سبب بهبود عملکرد دانه و روغن بادام زمینی تحت شرایط منطقه گردید. بدین ترتیب، نانوکودهای روی و کلسیم می تواند جهت ارتقای کمیت و کیفیت عملکرد بادام زمینی قابل توصیه باشد.

    کلید واژگان: پروتئین, تولید دانه, کیفیت روغن, محلول پاشی برگی, نانوکود}
    Faezeh Chehrehnoorani, Rahdari Parvaneh *, Marefat Mostafavi Rad, Mahmoud Asadi, Shadi Kiabi
    Objective

    In order to evaluate the foliar application of Ca and Zn fertilizers on seed and fatty acids composition of peanut oil (cv. NC2), an experiment was conducted at the Agricultural and Natural Resources Research and Education Center of Guilan Province, Rasht, Iran, during 2018 and 2019 cropping seasons.

    Methods

    This experiment was carried out as a split plot based on randomized complete block design with three replications. Four levels of Zn fertilizer sources, including without Zn application (as control), nano-chelated Zn fertilizer, Zn-EDTA, and Zn sulfate were considered as the main plot and four levels of Ca fertilizer sources, including nano-chelated Ca fertilizer, Ca-EDTA, Ca-chloride and, Ca-nitrate were considered as the sub plot.

    Results

    Foliar application of fertilizers was done before the flowering stage and then repeated with 30-days intervals. The highest seed yield (2790 kg/ha), biological yield (9303 kg/ha), seed oil content (52.3 percent), oil yield (1625 kg/ha), protein yield (673 kg/ha), and oleic unsaturated fatty acid (57.3 percent) was obtained under simultaneous foliar application of Ca and Zn nano-fertilizers and increased the parameters by 29.8, 17.5, 13.4, 38.3, 24.4 and 19.2 percent in comparison to control treatment, respectively.

    Conclusion

    Application of Zn and Ca nano-chelated fertilizers as foliar sprays improved seed and oil yield of peanut under the local conditions. Hence, the Zn and Ca nano-chelated fertilizers could be recommended to enhance the quantitative and qualitative yield of peanut.

    Keywords: foliar spraying, Nano-Fertilizer, Oil quality, Protein, seed production}
  • علی آشوری، منوچهر قلی پور*، احمد غلامی، حمید عباس دخت
    هدف

    به منظور بررسی آب مغناطیسی و سوپرجاذب بر برخی صفات مورفوفیزیولوژی و عملکرد زیره سبز تحت رژیم کم آبیاری انجام شد.

    روش پژوهش: 

    آزمایشی در سال زراعی 1400-1399 در مزارع پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود در دو منطقه راهنجان و گرمن از توابع شهرستان شاهرود به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمار نوع آب آبیاری در دو سطح (معمولی و مغناطیسی) و مکان (راهنجان، گرمن) با شرایط اقلیمی و ارتفاع از سطح دریای متفاوت به عنوان فاکتور اصلی و تیمار سوپرجاذب در سه سطح (صفر، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. در تمام تیمارها، آبیاری براساس 100 درصد نیاز آبی گیاه اعمال شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد مکان، نوع آبیاری و غلظت های مختلف سوپر جاذب تاثیر مثبت و معنی داری روی خصوصیات رشدی زیره سبز داشتند. در منطقه راهنجان به دلیل شرایط اقلیمی و میانگین دمای سالانه بالاتر و تیمار 100 و 200 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب و کاربرد آب مغناطیسی، بیش ترین مقدار ارتفاع بوته، درصد و عملکرد اسانس و پروتئین، کربوهیدرات های محلول مشاهده گردید.

    نتیجه گیری

    باتوجه به نتایج، اغلب صفات در منطقه راهنجان دارای مقادیر بیش تری نسبت به منطقه گرمن بود و کشت گیاه در منطقه راهنجان اقتصادی می باشد.

    کلید واژگان: اسانس, پروتئین, عملکرد, کم آبیاری, مکان}
    Ali Ashori, Manoochehr Gholipoor *, Ahmad Gholami, Hamid Abbasdokht
    Objective

    The effect of magnetic and superabsorbent water was investigated on some morphophysiological traits and performance of cumin under a low irrigation regime.

    Methods

    An experiment was conducted in the agricultural year of 1399-1400 in the research fields of the Faculty of Agriculture of Shahrood University of Technology in two districts of Rahnjan and Garman of Shahrood city in a factorial format in the form of a randomized complete block design with three repetitions. Irrigation water type treatment at two levels (normal and magnetic) and locations (Rahanjan, Garman) with different climatic conditions and altitude above sea level as the main factor and superabsorbent treatment at three levels (zero, 100 and 200 kg/ha) as a secondary factor. Was considered. In all treatments, irrigation was applied based on 100% of plant water needs.

    Results

    The results showed location, type of irrigation and different concentrations of superabsorbent had a positive and significant effect on the growth characteristics. In the Rahnjan region, due to the climatic conditions and higher average annual temperature and the treatment of 100 and 200 kg/ha of superabsorbent and the use of magnetic water, the highest amount of plant height, percentage and yield of essential oil and protein, soluble carbohydrates were observed.

    Conclusion

    According to the results, most of the traits in the Rahnjan region had higher values than in the German region, and plant cultivation in the Rahnjan region is economical.

    Keywords: Essential oil, location, Low irrigation, Protein, yield}
  • منصور اسمعیلی، محمدرضا داداشی*، محمدتقی فیض بخش، کامی کابوسی، فاطمه شیخ

    به منظور ارزیابی اثرات کم آبیاری بر عملکرد کمی وکیفی علوفه هیبرید های ذرت در شرایط آب و هوایی گرگان، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، در ایستگاه عراقی محله گرگان اجرا شد. عامل اصلی کم آبیاری در چهار سطح (100 ، 75 ، 50 و 25 درصد نیاز آبی) و عامل فرعی هیبریدهای ذرت در چهار سطح (SC703،SC704 ، ZP548،BK50) قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که عامل کم آبیاری بر روی همه صفات مورد بررسی معنی دار بود. همچنین اثر هیبریدهای مورد بررسی نیز بر روی همه صفات مورد بررسی به جز از صفات الیاف نامحلول در شوینده اسیدی و کربوهیدرات های محلول در آب معنی دار بود. همچنین برهمکنش کم آبیاری × هیبرید فقط بر صفات علوفه (بیوماس کل، وزن تر بلال، وزن تر ساقه و برگ و وزن خشک کل) معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین عملکرد بیوماس در تیمار 100 درصد نیاز آبی مشاهده شد که با تیمار های 75، 50 و 25 درصد آبیاری به ترتیب 7.2، 49 و 79.7 درصد اختلاف داشت با این حال بیشترین بهره وری مصرف آب با اختلاف معنی دار نسبت به سایر سطوح در تیمار 75 درصد نیاز آبی (5.99 کیلوگرم بر متر مکعب) مشاهده شد. همچنین با افزایش سطوح کم آبیاری میزان پروتیین خام،فیبر خام، کربوهیدرات های محلول در آب و الیاف نامحلول در محیط خنثی بطور معنی داری افزایش یافت و در بین هیبریدهای مورد بررسی هیبرید SC703 بالاترین میزان عملکرد علوفه (43692.4 کیلوگرم در هکتار) را داشت. به طور کلی با توجه به کمبود منابع آب و به منظور استفاده بهینه از آن جهت مصرف علوفه در شرایط آب و هوایی گرگان آبیاری بر اساس 75 درصد نیاز آبی و کشت هیبرید SC703 توصیه می گردد.

    کلید واژگان: الیاف نامحلول, پروتئین, تنش خشکی, فیبر, کیفیت علوفه}
    Mansour Esmaily, MohammadReza Dadashi *, MohamadTaghi Fayzbakhsh, Kami Kaboosi, Fatemeh Shaikh
    Introduction

    Maize cultivation is rapidly expanding in the world due to its high adaptability to different weather conditions, and it is an exceptional product that can be effectively used as feed and forage products to meet the ever-increasing needs of livestock. Low irrigation is an approach to increase water productivity with the view of increasing production per unit of water consumption. The research results show that water stress has a significant effect on the quantity and quality of forage. Lack of water is one of the important factors in reducing the level of corn, so this experiment was conducted in order to check the possibility of saving water consumption by using low irrigation method and choosing the best hybrid in low irrigation conditions.

    Materials and methods

    In order to investigate the effects of low irrigation and different maize hybrids on the quantitative and qualitative traits of maize forage in the Gorgan region, an experiment was conducted in split plots arranged in a randomized complete block design with three replications in the Iraqi station of the Gorgan. Low irrigation was implemented in four levels in the main plots (100, 75, 50% and 25% of water requirement) and subplots in four levels (including hybrids SC703, SC704, ZP548 and BK50). To determine the amount of water consumption three days after each irrigation, the amount of moisture was determined by sampling the soil and immediately after reaching 40 to 60% usable moisture, irrigation was done. Irrigation was done as a drip using tapes, the distance between the nozzles was 20 cm and the amount of water output per nozzle was 2 liters per hour. Harvesting was done from the two middle lines by removing half a meter at the beginning of the row and weighed separately (leaf, stem, cob) in a separate laboratory, and their fresh weight was recorded and then placed in an oven with a temperature of 65 degrees Celsius for 72 hours, Then the dry weight was calculated. The samples of dry forage were sent to the laboratory of Forests and Ranges Organization (Tehran) and the amount of protein, fiber and other quality attributes of forage were measured by infrared spectrometry with PertenInformatic 8620. The data were analyzed using SAS 9.1.3 statistical software and the means were compared with the LSD test at the 5% probability level.

    Results and discussion

    The results of analysis of variance showed that low irrigation effect was significant on all studied traits. Also, the effect of the studied hybrids on all the traits was significant except for insoluble fibers in acidic detergent and water-soluble carbohydrates. Also, the interaction effect of hybrid × low irrigation was significant only on forage yield (Total biomass, ear fresh weight, stem and leaf fresh weight, and total dry weight). The results of means comparison showed that the highest biomass yield was observed in the 100% water demand treatment, which was 7.2, 49, and 79.7% higher than the 75, 50, and 25% irrigation treatments, respectively. However, the highest water consumption efficiency with a significant difference compared to other levels was observed in the treatment of 75% water requirement (5.99 kg m-3). Also, with the increase of irrigation levels, the amount of crude protein, crude fiber, water-soluble carbohydrates and insoluble fibers in the neutral environment increased significantly, and among the studied hybrids, the SC703 hybrid had the highest forage yield (43692.4 kg ha-1).

    Conclusion

    Considering the shortage and high economic value of water, the reduction in rainfall and the occurrence of successive droughts in recent years, optimum use of water can allocate more land to irrigated cultivation in addition to achieving appropriate and economic performance. The results showed that the lack of water reduces all quantitative traits. Among the studied hybrids, SC703 had the highest forage yield per unit area. On the other hand, low irrigation treatment at the level of 75% of the total water requirement is recommended to achieve the highest water consumption efficiency in Gorgan region.

    Keywords: Drought stress, fiber, Forage quality, Insoluble fibers, Protein}
  • سجاد حاجتی، طیب ساکی نژاد*، کوروش اردوخانی، شهرام شرف زاده، مهدی زارع

    ترکیبات مختلف نفتالین استیک/ ایندول استیک اسید و هیومیک اسید نقش مهمی در رشد و نمو گیاه دارد، به همین دلیل آزمایشی  در مزرعه شهید سالمی در شهر اهواز  در دو سال زراعی 98-1397 و 97-1396 اجراء شد. آزمایش در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات-فاکتوریل در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو هیبرید ذرت سینگل گراس 704 و AS71 در کرت اصلی و فاکتوریل تیمارهای نسبت اختلاط هورمون در سه سطح شاهد (بدون اختلاط)، اختلاط نفتالین استیک/ ایندول استیک اسید به نسبت 100/200 و 200/400 میلی گرم بر کیلوگرم و هیومیک اسید در سه سطح شاهد (بدون کاربرد هیومیک اسید)، 500 و 1000 گرم در هکتار در کرت های فرعی مقایسه گردیدند. نتایج نشان می دهد کاربرد 500 و 100 گرم اسید هیومیک تاثیر معنی داری بر همه صفات مورد مطالعه داشت و کمترین میزان در تیمار شاهد یا عدم مصرف هیومیک اسید بدست آمد. بین مصرف 500 و 1000 گرم در هکتار اسید هیومیک در همه صفات مورد بررسی بجز عملکرد دانه، شاخص برداشت و آنزیم کاتالاز تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بالاترین عملکرد دانه در هیبرید 704 در هر دو نسبت اختلاط هورمون به ترتیب به مقدار 7391 و 7291 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد همچنین عملکرد دانه در هیبرید 71AS در نسبت اختلاط 200/400 میلی گرم هورمون نفتالین استیک/ ایندول استیک اسید تفاوت معنی داری با آنها نداشت. کمترین عملکرد دانه نیز در هیبرید 71AS در تیمار شاهد به میزان 5945 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. با توجه به نتایج این مطالعه، کاربرد اختلاط نفتالین استیک/ ایندول استیک اسید و محلول پاشی اسید هیومیک تاثیر مثبتی بر افزایش عملکرد و صفات مورفولوژیک گیاه ذرت داشت. عملکرد دانه از طریق بهبود رشد گیاه افزایش یافت که این امر را می توان به تاثیر و نقش هورمون و استفاده از هیومیک اسید ارتباط دانست.

    کلید واژگان: آنزیم پراکسیداز, آنزیم کاتالاز, پروتئین دانه و هورمون}
    Sajad Hajati, Tayeb Saki Nezhad*, Koroush Ordokhani, Shahram Sharaf Zadeh, Mahdi Zare

    Different compounds of naphthalene acetic / indole acetic acid and humic acid have an important role in plant growth and development; therefore, an experiment was conducted in Shahid Salemi farm in Ahvaz in 2017-18 and 2018-19. The experiment was performed in a randomized complete block statistical design with split plot-factorial in three replications. Experimental treatments include two hybrids of corn SC 704 and AS71 in the main plot and factorial treatments of hormone mixing ratio in three levels of control (without mixing), mixing naphthalene acetic / indole acetic acid in the ratio of 100/200 and 200/400 mg/kg and humic acid at three levels of control (without use), 500 and 1000 g/ha were compared in subplots. The results show that the application of 500 and 1000 g/ha of humic acid had a significant effect on all studied traits. The lowest amount was obtained in the control treatment or no consumption of humic acid. There was no significant difference between the consumption of 500 and 1000 g/ha of humic acid in all studied traits except grain yield, harvest index, and catalase enzyme. The highest grain yield in SC704 hybrids was observed in mixing ratios of 7391 and 7291 kg/ha, respectively. Also, the grain yield in AS71 hybrid in the mixing ratio of 200/400 mg of naphthalene acetic/indole acetic acid was not significantly different. The lowest grain yield was observed in AS 71 hybrid in control treatment at 5945 kg/ha. According to the results of this study, the use of hormones and humic acid can positively affect increasing the yield and morphological traits of corn. Seed yield was increased by improving plant growth, which can be attributed to the effect and role of hormones and the use of humic acid.

    Keywords: Catalase Enzyme, Hormone, Peroxidase Enzyme, Protein}
  • مهتاب نوری، فرنگیس قنواتی*، غلامرضا بخشی خانیکی، حمید سبحانیان، حمیدرضا فنایی

    به منظور بررسی تاثیر دور آبیاری، 15 ژنوتیپ منتخب بامیه از بانک ژن ملی ایران در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1400-1399 در مزرعه پژوهشی و آزمایشی موسسه تحقیقات اصلاح نهال و بذر در کرج کشت و ارزیابی شدند. پس از اینکه گیاهان وارد مرحله سه برگی شدند، آبیاری به صورت 5 و 10 روز یک بار انجام گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر تنش خشکی بر روی همه صفات اندازه گیری شده شامل: ارتفاع بوته، تعداد میوه، طول میوه، تعداد دانه، وزن دانه رسیده، وزن میوه رسیده، وزن هزاردانه، عملکرد میوه، عملکرد بیولوژیکی، محتوای قند و پروتیین غلاف بامیه به لحاظ آماری معنی دار بود. در شرایط تنش خشکی میانگین تمام صفات مورد ارزیابی (به جز قندهای محلول) کاهش یافته بود. بیشترین عملکرد میوه (06/12 تن در هکتار) متعلق به ژنوتیپ ده بود که نسبت به شرایط عدم تنش این ژنوتیپ 5/37 درصد کاهش داشت. ژنوتیپ های یک و دوازده کمترین تغییر در محتوای پروتیین، ژنوتیپ های چهار و شش کمترین تغییر در محتوای قند و ژنوتیپ های نه و یازده کمترین تغییر در عملکرد بیولوژیکی را داشتند. براساس نتایج به دست آمده از این آزمایش بهترین ژنوتیپ از لحاظ عملکرد میوه ژنوتیپ ده و از لحاظ عملکرد بیولوژیکی ژنوتیپ های نه و یازده بودند که جهت استفاده در مناطق دارای کمبود آب قابل توصیه می باشند.

    کلید واژگان: پروتئین, دور آبیاری, عملکرد بیولوژیکی, عملکرد میوه, قندهای محلول}
    Mahtab Noori, Farangis Ghanavati *, GholamReza Bakhshi Khaniki, Hamid Sobhanian, HamidReza Fanay
    Objective

    In order to investigate the effect of irrigation intervals, 15 selected Okra genotypes from the National Gene Bank of Iran were cultivated and evaluated in a randomized complete block design with three replications in the 2020-2021 crop year in the experimental research farm of the Seedling and Seed Breeding Research Institute in Karaj (Seed and Plant Improvement Institute).

    Methods

    After the plants entered the three-leaf stage, irrigation was done once every 5 and 10 days.

    Results

    The results of the analysis of variance showed that the effect of drought stress on all measured traits, including plant height, fruit yield, biological yield, number of ripe fruits, weight of ripe fruit, diameter of ripe fruit, number of seeds per ripe fruit, 1000-seed weight, sugar, and protein content, was statistically significant. Under drought-stress conditions, the mean of all evaluated traits (except soluble sugars) was reduced. The highest fruit yield (12.06 tons per hectare) belonged to genotype 10, which decreased by 37.5% compared to the non-stress conditions of this genotype. Genotypes 1 and 12 had the least change in protein content, genotypes 4 and 6 had the least change in sugar content, and genotypes 9 and 11 had the least change in biological function.

    Conclusion

    Based on the results obtained from this experiment, the best genotype in terms of fruit yield was genotype 10, and in terms of biological function, genotypes 9 and 11 were recommended for use in areas with water shortages.

    Keywords: Biological function, fruit yield, irrigation intervals, Protein, soluble sugars}
  • مهدی کاکائی*، لیلا اکبری
    مقدمه
    گیاه برنج (Oryza sativa L.) در تغذیه بیش از نیمی از جمعیت جهان نقش اساسی را ایفا می کند. به دلیل کوچک بودن ژنوم این گیاه نسبت به سایر غلات در پژوهش های زیستی به عنوان یک گیاه مدل و هم چنین در عرصه زراعت یک گیاه اساسی  به شمار می رود. پروتئین های ذخیره ای موجود لایه آلورون در دانه برنج شامل آلبومین و گلوبولین و در آندوسپرم آن شامل پروتئین های پرولامین و گلوتلین می باشد. با توجه به اهمیت مصرف برنج های محلی در ایران و هم چنین میزان تولید این گیاه مهم اقتصادی در کشور، در این مطالعه با هدف تعیین تنوع و تفاوت بیان لکه های پروتئینی در بازه  اسیدیته خطی چهار تا هفت با استفاده از تکنیک الکتروفورز دو بعدی از برنج بومی گیلان استفاده گردید.
    مواد و روش ها
    جهت تعیین پروفایل پروتئین های موجود در آندوسپرم و جنین دانه برنج از روش ایزوالکتریک فوکوسینگ (IEF) به همراه ژل پلی اکریل آمید (SDS-PAGE) استفاده گردید. جهت تعیین تعداد پروتئین ها و هم چنین شناسائی لکه های پروتئینی بین بافت دو نمونه جنین و آندوسپرم برنج، تطبیق لکه های پروتئینی با توجه به میزان بیان آن ها در تصاویر حاصل از ژل الکتروفورز دو بعدی از نرم افزار Image master استفاده گردید. برای این منظور رقم حسن سرایی از مرکز تحقیقات برنج گیلان تهیه گردید و اجرای بخشی از آزمایش، جداسازی نمونه ها و استخراج پروتئین کل سال 1401 در آزمایشگاه دانشگاه پیام نور اسدآباد انجام شد. در نهایت نمونه های پروتئینی استخراج شده جهت انجام مراحل الکتروفورز دوبعدی با استفاده از دستگاه ایزوالکتریک فوکوسینگ به پژوهشکده سلامت دانشکده داروسازی انتقال داده شدند.
    یافته ها
    بر اساس نتایج حاصل از آنالیز ژل های دو بعدی، بخش وسیعی از لکه های پروتئینی در بازه پی اچ چهار تا هفت حضور داشته اند. در بررسی پروفایل پروتئینی نمونه های بافت جنین و آندوسپرم  بر اساس نشانگرهای پروتئینی استاندارد با وزن مولکولی و نقطه ایزوالکتریک مشخص در مرحله دوم الکتروفورز دو بعدی 284 لکه پروتئینی در جنین و 123 لکه پروئینی در آندوسپرم بر اساس وزن مولکولی و نقطه ایزوالکتریک شناسائی شدند. از بین لکه های شناسائی شده تعداد 57 لکه پروتئینی مشترک افزایش و کاهش بیان را بین دو نمونه نشان دادند. حضور لکه های پروتئینی باقی مانده در دو نمونه اختلاف معنی داری بین محتوای پروتئین در جنین و آندوسپرم را نشان دادند.
    نتیجه گیری
    جهت تعیین احتمالی نوع پروتئین بر اساس نقطه ایزوالکتریک و وزن مولکولی لکه های پروتئینی و تغییرات بیان بین لکه ها با استفاده از نرم افزار، جستجو در بانک های اطلاعاتی پروتئینی انجام شد و پروتئین های احتمالی تولید شده در بافت جنین و آندوسپرم شناسایی شدند. پروتئین هایی که در بافت آندوسپرم و جنین برنج در الکتروفورز دو بعدی شناسایی شدند شامل پروتئین های ذخیره ای دانه پیش سازهای گلوتلین، گلوتلین های اسیدی و قلیایی، گلوبولین ها، پرولامین ها، HSPs و Hypothetical Proteins بودند.  بنابراین از این طریق می توان میزان بیان پروتئین ها و هم چنین مسیرهای بیوسنتزی آن ها را نیز شناسایی نمود.
    کلید واژگان: برنج, جنین, آندوسپرم, ایزو الکتریک فوکوسینگ, وزن مولکولی, بار الکتریکی}
    Mehdi Kakaei *, Leila Akbari
    Introduction
    Rice (Oryza sativa L.) feeds more than half of the world's population. Rice is considered a model plant in biological and agriculture field research due to its small genome compared with other plants. Storage proteins in the aleurone layer of rice seeds include albumin and globulin, as well as the endosperm, prolamin, and glutelin proteins. To determine the number of proteins and identify the protein spots between the tissues of two embryo samples and rice endosperm, the protein spots were matched according to their expression level in the images obtained from two-dimensional gel electrophoresis.
    Materials and methods
    The profile of proteins in the endosperm and embryo of rice seeds was determined using isoelectric focusing (IEF) and polyacrylamide gel electrophoresis(SDS-PAGE) methods. The Image Master software was utilized to analyze the two-dimensional gels. Considering the importance of local rice consumption in Iran and the significant production of this economically important crop in the country, this study aimed to determine the diversity and differences in the expression of protein spots within the linear pH range of 4 to 7. The two-dimensional electrophoresis method was employed on the Hasan-Sarai variety of rice indigenous to the region of Guilan. For this research, the cultivar being examined was procured from the Guilan Rice Research Center. Subsequent stages of the experiment, including sample separation and total protein extraction, were conducted at the Payame Noor University laboratory in Asadabad. Ultimately, the protein samples obtained were sent to the Health Research Institute at the Faculty of Pharmacy, where two-dimensional electrophoresis was carried out using an isoelectric focusing device. Finally, the extracted protein samples were transferred to the Health Research Institute of the Faculty of Pharmacy to perform two-dimensional electrophoresis using an isoelectric focusing device.
    Results
    Based on the results of the two-dimensional gel analysis, a large part of the protein spots are present in the pH range of 4 to 7. The analysis of protein profile based on standard proteins with specific molecular weight and isoelectric point indicates that embryo tissue and endosperm based on isoelectric point and molecular weight showed that 284 protein spots in the embryo and 123 protein spots in endosperm have been identified. Among the identified spots, 57 common protein spots showed increased and decreased expression between the two samples. The presence of remaining protein spots in the two samples showed a significant difference between protein content in the embryo and endosperm.
    Conclusion
    Image master software was used to determine the isoelectric point and molecular weight of protein spots and expression changes between common spots. Analysis was done in protein databases and possible proteins were identified in embryo tissue and endosperm. The proteins identified in rice endosperm and embryo tissue in two-dimensional electrophoresis included grain storage proteins, glutelin precursors, acidic and alkaline glutelins, globulins, prolamins, HSPs, and hypothetical proteins. Therefore, in this way, it is possible to identify the level of expression of proteins and also their biosynthetic pathways.
    Keywords: Rice, Embryo, Endosperm, Isoelectric Focusing, Protein}
  • فرنام فیروزبخت جهرمی*، بهنام بهروزنام، عبدالحسین ابوطالبی، عبدالکریم اجرایی، عبدالحسین محمدی جهرمی

    این مطالعه به منظور بررسی اثر برخی نانوذرات فلزی بر روی برخی خصوصیات بیوشیمیایی کالوس اسطوخدوس انجام شد. آزمایش در سال 1400 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تکاربرد نانوذرات فلزی به خصوص کاربرد همزمان آنها منجر به کاهش میزان مالون دی آلدیید و افزایش مقدار پرولین، قندهای محلول، فلاونویید و فنول گردید. بالاترین میزان قندهای محلول، فلاونویید و فنول به ترتیب به مقادیر 46/8، 8/3، 02/3 و 35/79 در تیمار کاربرد همزمان سه نانوذره حاصل گردید. براساس نتایج مشخص شد که محتوای پروتیین محلول و فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز تحت تاثیر مثبت کاربرد نانوذرات فلزی قرار گرفت و کاربرد همزمان نانوذرات آهن و نقره منجر به حصول بالاترین میزان پروتیین محلول به مقدار 2/0 واحد بر گرم شد. این در حالی بود که بالاترین میزان فعالیت آنزیمهای کاتالاز (43/0 واحد بر گرم در دقیقه) و پراکسیداز (4/0 واحد بر گرم در دقیقه) به ترتیب در تیمارهای کاربرد همزمان هر سه نانوذره و کاربرد همزمان نانوذرات نقره و روی به دست آمد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه مشخص شد که کاربرد همزمان نانوذرات فلزی با افزایش مقدار آنتی اکسیدانتهای غیر آنزیمی و همچنین افزایش فعالیت آنتی اکسیدانتهای آنزیمی منجر به افزایش سلامت سلولها و کاهش تولید مالون دی آلدیید شده و با کاهش اثرات منفی تنش اکسیداتیو در گیاه شرایط برای افزایش تولید رنگیزه های فتوسنتزی فراهم می گردد.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدانت آنزیمی, پروتئین, پرولین, قند محلول, کلروفیل}
    Farnam Firoozbakht Jahromi *, Behnam Behrooznam, Abdolhossein Aboutalebi Jharomi, Abdolkarim Ejraee, Abdolhossein Mahammadi Jahromi

    This study was conducted in order to investigate the effect of some metal nanoparticles on some biochemical properties of lavender callus. ase in the amount of proline, soluble sugars, flavonoid and phenol. The highest amount of soluble sugars, flavonoids and phenols were obtained at the values of 8.46, 3.8, 3.02 and 79.35, respectively, in the treatment of simultaneous application of three nanoparticles. Based on the results, it was found that the content of soluble protein and the activity of catalase and peroxidase enzymes were positively affected by the application of metal nanoparticles, and the simultaneous application of iron and silver nanoparticles led to the highest amount of soluble protein at 0.2 units per gram. This was while the highest level of catalase (0.43 units/g/min) and peroxidase (0.4 units/g/min) enzymes were observed in the simultaneous application of all three nanoparticles and the simultaneous application of silver and zinc nanoparticles, respectively. Based on the results of this study, it was determined that the simultaneous application of metal nanoparticles with increasing the amount of non-enzymatic antioxidants and also increasing the activity of enzymatic antioxidants led to an increase in the health of cells and a decrease in the production of malondialdehyde, and by reducing the negative effects of oxidative stress in the plant, the conditions for An increase in the production of photosynthetic pigments is provided.

    Keywords: antioxidant enzyme, Protein, Proline, soluble sugar, Chlorophyll}
  • ماهرخ بلندی، پریسا شیخ زاده*، سعید خماری، ناصر زارع، جابر شریفی

    به منظور بررسی تاثیر پیش تیمار بذر و محلول پاشی با تنظیم کننده های رشدی و نیترات پتاسیم بر خصوصیات فیزیولوژیکی، بیوشیمیایی، عملکرد و اجزای عملکرد گاوزبان اروپایی، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396 در مزرعه تحقیقات منابع طبیعی، گیاهان دارویی سامیان اردبیل اجرا شد. تیمارها شامل پیش تیمار بذر توام با محلول پاشی بوته مادری با استفاده از اسید آسکوربیک (0.85 میلی مولار)، اسید سالیسیلیک (4 میلی مولار)، نیترات پتاسیم (20 میلی مولار) و پیش تیمار بذر با استفاده از اسید آسکوربیک (0.85 میلی مولار) به مدت 48 ساعت، اسید سالیسیلیک (4 میلی مولار) به مدت 60 ساعت، نیترات پتاسیم (20 میلی مولار) به مدت 24 ساعت، آب مقطر به مدت 48 ساعت و شاهد (بدون پیش تیمار بذر و بدون محلول پاشی) بودند. نتایج نشان داد، اگرچه پیش تیمار بذور با بهبود خصوصیات رشدی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی موجب افزایش عملکرد و اجزای عملکرد گاوزبان اروپایی شد اما پیش تیمار بذر توام با محلول پاشی به دلیل اثرات هم افزایی تاثیر بیشتری در افزایش اجزای عملکرد، عملکرد گل و دانه داشت. کاربرد نیترات پتاسیم به صورت پیش تیمار بذر توام با محلول پاشی بیشترین تاثیر را در افزایش میزان رنگیزه های فتوسنتزی داشت و موجب افزایش 2.3 برابری میزان کلروفیل کل و 1.8 برابری کاروتنویید نسبت به تیمار شاهد شد. استفاده از اسید آسکوربیک به صورت پیش تیمار بذر توام با محلول پاشی موجب افزایش 2.3 برابری مقدار پرولین، 2.5 برابری پروتیین برگ و 3.8 برابری عملکرد گل در مقایسه با تیمار شاهد شد. پیش تیمار آبی بذور، بیشترین وزن هزاردانه را در بین تیمارها نشان داد و موجب افزایش 28 درصدی وزن هزاردانه در مقایسه با تیمار شاهد شد. کاربرد اسید سالیسیلیک به صورت پیش تیمار بذر توام با محلول پاشی با افزایش تعداد میوه در بوته و تعداد دانه در واحد سطح، بیشترین تاثیر را در افزایش عملکرد دانه داشت و در مقایسه با تیمار شاهد، باعث افزایش 3.4 برابری عملکرد دانه شد.

    کلید واژگان: اسید آسکوربیک, اسید سالیسیلیک, پروتئین, پرولین, رنگیزه های فتوسنتزی}
    M .Bolandi, P. Sheikhzadeh *, S. Khomari, N .Zare, J. Sharifi
    Introduction

    Seed pretreatment is one of the simple techniques that can increase seed vigor and seedling establishment, and thus plant yield. Seed pretreatment can be done with water (hydropriming), inorganic salts such as potassium nitrate (halopriming), and growth regulators such as salicylic acid (hormone priming) and ascorbic acid (vitamin priming). Another effective factor in producing strong seeds is proper nutrition of the mother plants. Proper nutrition of the maternal plant in the form of foliar sprays with essential elements leads to the production of high-quality seeds, which affects germination and yield. Considering the positive role of seed pretreatment in improving germination rate and seedling establishment, and increasing seed yield of various plants as a result of foliar application of growth regulators and inorganic salts, this experiment was conducted to study the effect of seed pretreatment and foliar spraying with salicylic acid, ascorbic acid and potassium nitrate on improving physiological and biochemical characteristics, yield and yield components of borage.

    Materials and Methods

    The experiment was conducted in 2017-2018 cropping year as a randomized complete block design with three replicates at Samian Ardabil Natural Resources and Medicinal Plants Research Farm. The experimental treatments were water pretreatment for 48 hours, seed pretreatment with ascorbic acid (0.85 mM) for 48 hours, seed pretreatment combined with foliar spray with ascorbic acid (0.85 mM), seed pretreatment with salicylic acid (4 mM) for 60 hours, seed pretreatment combined with foliar spray with salicylic acid (4 mM), seed pretreatment with potassium nitrate (20 mM) for 24 hours, seed pretreatment combined with foliar spray with potassium nitrate (20 mM), and control treatment (without seed pretreatment and without foliar spray of the maternal plant). Statistical analyses were performed using SAS software (Ver 9.1) and comparison of means was performed using the Duncan multiple range test at the 1 and 5 percent probability level.

    Results and Discussion

    The results showed that although pretreatment of seeds by improving growth, physiological and biochemical characteristics cause increased yield and yield components of borage but, seed pretreatment combined with foliar sprays had a greater effect on increasing yield components and flower and grain yield due to synergistic effects. The use of potassium nitrate as a seed pretreatment in combination with foliar sprays had the greatest effect on increasing the amount of photosynthetic pigments, caused a 2.3-fold increase in total chlorophyll and a 1.8-fold increase in carotenoids compared to the control treatment. The use of ascorbic acid as a seed pretreatment in combination with foliar sprays increased the amount of proline a 2.3 fold, leaf protein a 2.5 fold, and flower yield a 3.8 fold compared to the control treatment. Application of salicylic acid as a seed pretreatment in combination with foliar sprays by increasing the components of seed yield had the greatest effect in increasing grain yield and caused a 3.4-fold increase in grain yield compared to the control. Seed hydropriming showed the highest seed weight among the treatments with a 28% increase in 1,000-seed weight compared to the control treatment.

    Conclusion

    The results of this study indicate that both seed pretreatment and foliar sprays of maternal plants with growth regulators and chemical stimulants led to an increase in flower and grain yield in borage. This increase was achieved by enhancing the levels of photosynthetic pigments, the quantum efficiency of photosystem II, the accumulation of amino acids like proline, and soluble proteins in the leaves. These treatments also had a positive impact on various yield components. While seed pretreatment alone had a positive effect on borage yield and its components by improving the plant's growth, physiological, and biochemical characteristics, the combined use of ascorbic acid, salicylic acid, and potassium nitrate as seed pretreatment, along with foliar spray, had an even more pronounced positive effect. This was likely due to synergistic effects on the plant's physiological, biochemical, and yield traits.

    Keywords: Ascorbic acid, Photosynthetic pigments, Proline, Protein, salicylic acid}
  • هانیه سعادت، محمد صدقی*، رئوف سیدشریفی، سلیم فرزانه
    پرایمینگ، بذرها را پیش از قرار گرفتن در بستر خود و مواجهه با تنش شوری، از لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می کند. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کیتوزان روی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در لوبیا چیتی رقم صدری تحت تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1400 انجام شد. تیمارها شامل چهار سطح شوری (صفر، 50، 100 و 150 میلی مولار) و چهار سطح کیتوزان (صفر، 25/0، 50/0 و 75/0 درصد وزنی- حجمی) بود. نتایج نشان داد که تنش شوری درصد جوانه زنی را کاهش و میانگین مدت جوانه زنی و وزن خشک باقی مانده بذر را افزایش داد. کیتوزان باعث کاهش تاثیر شوری و بهبود درصد جوانه زنی و درصد رطوبت گیاهچه گردید. با افزایش شوری میزان SRUR، SRUE و DUSR کاهش یافتند. بیش ترین و کم ترین SRUR، DUSR و SR به ترتیب از کاربرد سطوح شوری 50 و150 میلی مولار به دست آمد. میزان SRUR، SRUE و DUSR در پرایمینگ با کیتوزان 75/0 نسبت به شاهد (پرایمینگ با آب مقطر) به ترتیب در حدود 4/10، 6/9 و 2/7 درصد بیش تر بود. میزان کاهش SRRE و SR نیز نسبت به تیمار شاهد بدون شوری به ترتیب 4/13 و 3/8 درصد بود. هم چنین، میزان پروتیین و فیتین در پیش تیمار با کیتوزان 75/0 درصد و شوری صفر میلی مولار نسبت به شاهد به ترتیب در حدود 30 و 47 درصد افزایش نشان داد . در کل، پیش تیمار بذر با غلظت های مناسب کیتوزان به ویژه کیتوزان 75/0 درصد به عنوان بهبود دهنده رشد و کاهنده اثرات نامطلوب شوری در گیاه لوبیا می تواند مطرح باشد.
    کلید واژگان: پروتئین, تحرک ذخایر بذر, درصد آب میان بافتی گیاهچه, فیتین, کلرید سدیم}
    Haniyeh Saadat, Mohammad Sedghi *, Raouf Seyed Sharifi, Salim Farzaneh
    Priming prepares the seeds physiologically and biochemically for germination before being placed in their bed and exposed to the salinity stress. In order to investigate the effect of different levels of chitosan on physiological and biochemical traits in French bean (Phaseolus vulgaris L. CV. Sadri) under salinity stress, a factorial experiment was conducted based on a completely randomized design with four replications at the University of Mohaghegh Ardabili in 2021. Factors included four salinity levels (0, 50, 100 and 150 mM) and four chitosan levels (0, 0.25, 0.50 and 0.75% by weight-volume). The results showed that salinity stress decreased germination percentage (GP) and increased mean germination time (MGT) and residual dry weight (RDW). Chitosan reduced the effect of salinity and improved GP and Seedling Moisture Percentage (SMP). With increasing salinity, seed reserves utilization rate (SRUR), seed reserve utilization efficiency (SRUE) and deduction of used seed reserves (DUSR) decreased. The highest and the lowest of SRUR, DUSR and SR were obtained from the application of salinity levels of 50 and 150 Mm, respectively. The amount of SRUR, SRUE and DUSR in 0.75 chitosan priming was higher about 10.4, 9.6 and 7.2%, respectively, compared to the control treatment (priming with distilled water). SRUE and SR reduction was about 13.4 and 8.3%, respectively compared to the control without salinity. Also, the amount of Protein and Phytin in pretreatment with 0.75% chitosan and 0 mM salinity showed an increase about 30% and 47% compared to the control, respectively. In general, seed pretreatment with appropriate concentrations of chitosan especially 0.75% chitosan improves growth and reduces the adverse effects of salinity on the bean plant.
    Keywords: Protein, Seed reserves remobilization, Seedling Tissue Water Percentage, Phytin, Sodium chloride}
  • حسین نیستانی، حمید عباس دخت *، احمد غلامی

    به منظور مطالعه ی پتانسیل تولید و توان رقابتی گیاهان جو و ماشک در الگوی کشت مخلوط تحت تاثیر الگوهای مختلف کاشت و استفاده از کود نیتروژن، آزمایشی در سال زراعی 98-1397 در دو ایستگاه تحقیقات دیم سیساب و شیروان واقع در استان خراسان شمالی اجرا شد. آزمایش به صورت اسپیلت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی بود که در این آزمایش فاکتور اصلی شامل کود نیتروژن در سه سطح (صفر، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی الگوهای مختلف کشت در پنج سطح (تک کشتی گیاه جو، تک کشتی گیاه ماشک، نسبت های افزایشی 15، 30 و 45 درصد افزایش گیاه ماشک به تراکم گیاه جو) و کشت از نوع درهم و افزایشی بود. صفات مورد بررسی شامل: ارتفاع بوته جو، میزان خاکستر جو، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF)، تعداد دانه در سنبله جو، تعداد سنبله در متر مربع جو، وزن هزار دانه جو، میزان پروتیین جو و عملکرد دانه جو بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثر متقابل دو گانه نیتروژن و الگوهای کشت مخلوط، بیشترین میزان خاکستر جو در تیمار کشت مخلوط 100:45 و در تیمار کودی 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار حاصل شد در حالیکه کمترین مقدار این صفت مربوط به تیمارهای کشت مخلوط 100:15 و کشت خالص جو بود که در تیمار عدم استفاده از نیتروژن حاصل شد، همچنین بیشترین مقدار پروتیین جو و وزن هزار دانه به ترتیب در تیمارهای 100:45 و کشت خالص جو به دست آمد، که در تیمار استفاده 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. بر اساس نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه آزمایش، بیشترین عملکرد دانه در کشت خالص جو و در تیمار استفاده نیتروژن 100 کیلوگرم در هکتار (1675 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد که مربوط به منطقه سیساب بود و کمترین آن در تیمار کشت مخلوط 100:30 و تیمار کودی 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (790 کیلوگرم در هکتار) که در منطقه شیروان به دست آمد. شاخص نسبت برابری زمین در تیمار کشت مخلوط 100:45 و کود نیتروژن 50 کیلوگرم بیشترین مقدار (158/1=LER) را داشت که در منطقه شیروان حاصل شد؛ که نشان می دهد 8/15 درصد سطح زمین بیشتری برای سیستم کشت خالص نیاز است تا بتواند محصولی برابر با محصول سیستم کشت مخلوط مذکور تولید نماید؛ بنابراین به نظر می رسد بر اساس نتایج به دست آمده از بررسی و مقایسه تیمارهای مختلف در این آزمایش، می توان عنوان کرد که بهترین تیمار از تیمارهای مورد بررسی، تیمار کشت مخلوط افزایشی 100:45 با سطح کودی 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار باشد.

    کلید واژگان: پروتیین, جو, کشت مخلوط, ماشک}
    hossein neyestani, Hamid Abbasdokht *, Ahmad Gholami

    In order to study the production potential and competitive power of barley and vetch plants in the mixed cropping pattern under the influence of different planting patterns and the use of nitrogen fertilizer, an experiment was carried out in the 2017-2018 in two research stations of Sisab and Shirvan in North Khorasan province. The type of experimental design was a split plot based on a randomized complete block design, with the main factor including nitrogen fertilizer at three levels (zero, 50 and 100 kg/ha) and the sub-factor of different cultivation patterns at five levels (barley monoculture, vetch monoculture, Incremental ratios: 15, 30, and 45 increased the density of vetch to barley) and the cultivation was mixed and additive. The examined traits included: barley plant height, barley ash content, Neutral Detergent Fiber (NDF), number of grains per barley spike, number of spikes per square meter of barley, weight of 1000 barley grains, barley protein content and barley grain yield. The results showed that the highest amount of barley ash was obtained in the 45:100 mixed crop treatment and in the 100 kg nitrogen fertilizer treatment, while the lowest amount of this trait was in the 100:15 mixed crop treatments and the pure barley crop, which was in the no nitrogen treatment. Was obtained. The highest yield of barley seeds was obtained in the pure cultivation of barley and in the nitrogen treatment of 100 kg/ha (1675 kg/ha), that related to Sisab region and the lowest yield was obtained in the mixed crop of 100:45 and the nitrogen fertilizer treatment (790 kg/ha) that related to Shirvan region. The highest amount of barley protein as well as the weight of 1000 grains was obtained in the treatments of 45:100 and pure cultivation of barley, which was obtained in the treatment of using 100 kg of nitrogen per hectare. The index of land equality ratio in mixed cropping treatment of 100:45 and nitrogen fertilizer 50 kg had the highest value (LER=1.158) which was obtained in Shirvan region; which shows that 15.8% more land area is needed for the pure cultivation system to be able to produce a product equal to the product of the mentioned mixed system; Therefore, it seems that the best treatment among the investigated treatments is the 100:45 mixed cultivation treatment with a fertilizer level of 50 kg/ha of nitrogen.
    The examined traits included: barley plant height, barley ash content, Neutral Detergent Fiber (NDF), number of grains per barley spike, number of spikes per square meter of barley, weight of 1000 barley grains, barley protein content and barley grain yield. The results showed that the highest amount of barley ash was obtained in the 45:100 mixed crop treatment and in the 100 kg nitrogen fertilizer treatment, while the lowest amount of this trait was in the 100:15 mixed crop treatments and the pure barley crop, which was in the no nitrogen treatment. Was obtained. The highest yield of barley seeds was obtained in the pure cultivation of barley and in the nitrogen treatment of 100 kg/ha (1675 kg/ha), that related to Sisab region and the lowest yield was obtained in the mixed crop of 100:45 and the nitrogen fertilizer treatment (790 kg/ha) that related to Shirvan region. The highest amount of barley protein as well as the weight of 1000 grains was obtained in the treatments of 45:100 and pure cultivation of barley, which was obtained in the treatment of using 100 kg of nitrogen per hectare. The index of land equality ratio in mixed cropping treatment of 100:45 and nitrogen fertilizer 50 kg had the highest value (LER=1.158) which was obtained in Shirvan region; which shows that 15.8% more land area is needed for the pure cultivation system to be able to produce a product equal to the product of the mentioned mixed system; Therefore, it seems that the best treatment among the investigated treatments is the 100:45 mixed cultivation treatment with a fertilizer level of 50 kg/ha of nitrogen.

    Keywords: protein, barley, grain yield, inter cropping, vetch, land equality ratio}
  • برکت الله ربانی، محمود خرمی وفا*، محسن سعیدی، لیلا زارعی، محمود باقری

    کینوا (Chenopodium quinoa Willd) گیاهی با ارزش غذایی بالا است که به شرایط مختلف رشد نیز سازگاری قابل توجهی دارد. به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و تراکم بر کیفیت دانه سه ژنوتیپ کینوا (Q29، تیتیکاکا و ردکارینا)، یک آزمایش مزرعه ای در زمستان 1398 و بهار 1399 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در سه تاریخ کاشت (هفته سوم اسفند، هفته سوم فروردین و هفته سوم اردیبهشت) و دو تراکم (40 و 60 بوته در متر مربع) به صورت طرح اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد ترکیب غذایی ژنوتیپ های کینوا تحت تاثیر تاریخ کاشت و تراکم قرار می گیرد. عملکرد دانه بین 1642 و 2351 کیلوگرم در هکتار نوسان داشت و مشخصات اسیدهای آمینه بر اساس تاریخ کاشت و تراکم کاشت متفاوت بود. اسیدهای آمینه هیستیدین، اسید گلوتامیک، لوسین و لیزین با تاخیر در تاریخ کاشت افزایش یافتند ولی تریونین، تیروزین، آرژنین، متیونین، گلیسین، پرولین، ایزولوسین، والین، سرین، آلانین، اسید آسپارتیک، آسپاراژین، سیستیین، فنیل آلانین و گلوتامین با تاخیر در تاریخ کاشت از 15 اسفند تا 15 اردیبهشت ماه کاهش یافتند. ژنوتیپ تیتیکاکا در تاریخ کاشت سوم حداکثر عملکرد دانه را تولید کرد، در حالی که در تاریخ کاشت اول همه ژنوتیپ های مورد مطالعه در مورد اکثر اسیدهای آمینه پاسخ بهتری نشان دادند. همچنین مناسب ترین تراکم بوته برای دستیابی به بیشترین عملکرد دانه، 60 بوته در متر مربع بود. مواد معدنی بذر کینوا نسبت به تاریخ کاشت، تراکم بوته، ژنوتیپ و اثر متقابل آن ها تغییر معنی داری نشان ندادند به جز کلسیم که به طور معنی داری تحت تاثیر ژنوتیپ قرار گرفت. کمترین میزان ساپونین در ژنوتیپ تیتیکاکا در تراکم کاشت 40 بوته در متر مربع مشاهده شد. این نتایج نشان داد که ترکیب مواد مغذی ژنوتیپ های کینوا تحت تاثیر تاریخ کاشت و تراکم قرار می گیرد.

    کلید واژگان: ارزش تغذیه ای, پروتئین, رقم, عملکرد دانه, مواد معدنی}
    Barakatullah Rabbani, Mahmud Khoramivafa *, Mohsen Saeidi, Leila Zarei, Mahmoud Bagheri

    Quinoa (Chenopodium quinoa Willd) is a plant with high nutritional value and has good adaptability to different growing conditions. To investigate the effects of planting date and density on the seed quality of three quinoa genotypes (Q29, Titicaca, and Red Carina), a field experiment was conducted in 2019-2020 at the research field of Agriculture and Natural Resources Campus, Razi University, Kermanshah, Iran. The seeds were sown on three dates (15th March, 15th April, and 15th May) under two planting densities (40 and 60 plants/m2). The experiment was conducted as a split-plot factorial design based on the randomized complete block design with three replications. The results revealed that both sowing date and plant density influenced the nutritional composition of the quinoa genotypes. The grain yield varied between 1642 and 2351 kg/ha, and the amino acids profile varied according to planting date and planting density. The amino acids histidine, glutamic acid, leucine, and lysine increased with delaying sowing date whereas threonine, tyrosine, arginine, methionine, glycine, proline, isoleucine, valine, serine, alanine, aspartic acid, asparagine, cysteine, phenylalanine, and glutamine decreased with delaying the sowing date from 15 March to 15 May. The Titicaca genotype produced maximum grain yield under the third sowing date while in the case of the first sowing date, all studied genotypes were more responsive regarding most amino acids. Also, the most suitable plant density to result in the highest grain yield was 60 plants/m2. The mineral content of the quinoa seeds was not influenced significantly by the sowing date, plant density, genotype, and their interactions, except for calcium which was affected significantly by the genotype. The lowest saponin content was observed in Titicaca under the planting density of 40 plants/m2. These results indicated that both sowing dates and plant densities influence the nutritional composition of quinoa genotypes.

    Keywords: Cultivar, Grain Yield, minerals, Nutritional Value, Protein}
  • علی رسائی*، ولی فیضی اصل
    مقدمه

    در میان عناصر غذایی پرمصرف برای گیاه، پتاسیم دارای نقش اساسی و مهمی مانند تنظیم اسمزی، حفظ فشار تورژسانس، عملکرد روزنه ای، فعالیت آنزیم ها، سنتز پروتیین ها، متابولیسم اکسیدانت ها، فتوسنتز و مقاومت به تنش های محیطی (رطوبتی و گرمایی) در اواخر دوره رشد گندم دیم می باشد. اگرچه حدود 80 درصد پتاسیم مورد نیاز گیاه از طریق انتشار در محلول خاک تامین می شود اما با توجه به اینکه انتشار یون های پتاسیم در خاک خشک 100 مرتبه نسبت به خاک مرطوب کاهش می یابد لذا با محدودیت آب و شرایط تنش رطوبتی جذب این عنصر توسط گیاه به شدت کاهش می یابد. بنابراین برای رفع محدودیت های جذب این عنصر از طریق ریشه در شرایط تنش رطوبتی و گرمای آخر فصل آزمایش حاضر با هدف محلول پاشی ترکیبات پتاسیمی بر روی گندم دیم در مراحل مختلف نمو اجرا شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش روی گندم دیم (رقم ریژاو) به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود کرمانشاه در سال زراعی 1401-1400 اجرا شد. عامل مرحله نموی محلول پاشی شامل آبستنی (چکمه ای شدن) و شروع گلدهی در کرت های اصلی و تیمار محلول پاشی با چهار سطح شامل شاهد (بدون محلول پاشی)، محلول پاشی سولفات پتاسیم با غلظت یک درصد، فسفات دی هیدروژن پتاسیم (KH2PO4) با غلظت یک درصد و سولفات پتاسیم با غلظت یک درصد + اوره یک درصد در کرت های فرعی بودند. حجم محلول پاشی برای هر تیمار آزمایشی در کرت فرعی با مساحت 100 مترمربع برای 500 لیتر در هکتار محاسبه و پس از افزودن سورفکتانت در هوای خنک و آرام (سرعت باد کمتر از هشت کیلومتر بر ساعت) قبل از ساعت نه صبح انجام گرفت.

    یافته ها

    اثر اصلی زمان محلول پاشی بر روی عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، اجزای عملکرد، عملکرد کاه، درصد پروتیین و پتاسیم دانه گندم ریژاو معنی دار نبود. اما اثر محلول پاشی بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و درصد پروتیین دانه معنی دار شد. در این شرایط بیشترین عملکرد بیولوژیک و دانه به ترتیب با مقادیر 4495 و 1604 کیلوگرم در هکتار از محلول پاشی سولفات پتاسیم یک درصد به دست آمد که با وجود اختلاف 365 و 248 کیلوگرم در هکتار تفاوت معنی داری با عملکرد بیولوژیک و دانه تیمار محلول پاشی پتاسیم دی هیدروژن فسفات نداشتند. کمترین عملکرد بیولوژیک و دانه نیز به ترتیب با مقادیر 3588 و 1175 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار شاهد بود. محلول پاشی ترکیبات مختلف پتاسیمی توانست وزن هزار دانه و تعداد دانه در سنبله را به ترتیب 4/5 گرم و 6 عدد افزایش دهد. بیشترین وزن هزار دانه با 40 گرم در تیمار محلول پاشی سولفات پتاسیم + اوره و بیشترین تعداد دانه در سنبله با 32/5 عدد در تیمار محلول پاشی سولفات پتاسیم دیده شد، که با محلول پاشی سولفات پتاسیم + اوره تفاوت معنی داری نشان نداد. اثر متقابل زمان محلول پاشی در تیمارهای مختلف محلول پاشی نیز فقط بر درصد پتاسیم دانه معنی دار بود. بیشترین افزایش درصد پروتیین دانه با 4/8 واحد مربوط به تیمار سولفات پتاسیم بود که با دو تیمار دیگر سولفات پتاسیم + اوره و پتاسیم دی هیدروژن فسفات تفاوت معنی داری نداشت.

    نتیجه گیری

    در مجموع اعمال تیمارهای محلول پاشی ترکیبات پتاسیمی باعث افزایش 211 کیلوگرم در هکتار عملکرد دانه شد که از لحاظ افزایش عملکرد و درصد پروتیین دانه در میان تیمارهای مورد آزمایش، محلول پاشی سولفات پتاسیم قابل توصیه می باشد.

    کلید واژگان: پروتئین, تعداد دانه در سنبله, عملکرد دانه, عملکرد زیست توده, عملکرد کاه, وزن هزار دانه}
    Ali Rasaei *, Vali Feiziasl
    Introduction

     Among the macro-elements needed for plants, potassium has a fundamental role, such as osmotic adjustment, maintaining turgor pressure, stomatal function, enzyme activity, protein synthesis, oxidant metabolism, photosynthesis, and resistance to environmental stresses (humidity and heat) at the end of the dryland wheat growth period. Although about 80% of the potassium required by the plant is provided by diffusion, because the diffusion of potassium ions in dry soil is reduced 100 times compared to wet soil, therefore, with water limitation and moisture stress conditions, the absorption of this element by the plant is significantly reduced. Therefore, to solve the limitations of the absorption of this element through the roots in the conditions of moisture stress and heat at the end of the season, the present experiment was carried out by spraying potassium compounds on dryland wheat at different stages of growth.        

    Materials and methods

     The experiment was conducted on dryland wheat (Rijaw cultivar) as a split plot based on a randomized complete block design with three replications in the Dryland Agricultural Research Sub-Institute during the 2021-2022 cropping seasons. The factor of the growth stage in the main plots included pregnancy (booting stage), the beginning of flowering, and the spraying factor with four levels in the sub-plots included the control treatment (without spraying), potassium sulfate solution spraying at a concentration of 1%, potassium dihydrogen phosphate (KH2PO4) at a concentration of 1% and potassium sulfate at a concentration of 1% + 1% urea. The volume of spraying solution for each experimental treatment in a sub-plot with an area of 100 square meters was calculated for 500 liters per hectare. It was performed after adding the spraying soap (surfactant) in cool and calm weather (wind speed less than 8 km/h) before 9 am. 

    Results

     The main effect of foliar application time on biological yield, grain yield, yield components, straw yield, and percentage of protein and potassium of Rijaw wheat grain was insignificant. However, the main effect of foliar spraying on biological yield, grain yield, the thousand seeds' weight, the number of seeds per spike, and seed protein percentage were significant. The highest biological and grain yield were obtained from foliar application of 1% potassium sulfate with values of 4495 and 1604 kg/ha, respectively, which, despite the difference of 365 and 248 kg/ha, had not significantly different from the biological and grain yield of potassium dihydrogen phosphate as foliar application. The lowest biological yield and grain yield were also related to the control treatment with values of 3588 and 1175 kg/ha, respectively. Foliar spraying of different potassium compounds could increase the thousand seed weight and the number of seeds per spike by 4.5 grams and six seeds, respectively. The highest increase for thousand seeds weight with 40 grams was attributed to potassium sulfate + urea foliar spraying and the highest number of seeds per spike with 32.5 seeds was allocated to potassium sulfate foliar application, which did not show a significant difference with potassium sulfate + urea foliar application. The interaction effect of foliar application time with different foliar application treatments was also significant only on seed potassium percentage. The highest increase in seed protein percentage of 4.8 units was related to potassium sulfate treatment, which was not significantly different from the other two treatments of potassium sulfate + urea and potassium dihydrogen phosphate. 

    Conclusion

     Overall, the foliar application of potassium compounds increased the grain yield by 211 kg per hectare. As grain yield and protein percentage among the tested treatments have increased, foliar application of potassium sulfate is recommended. 

    Keywords: Protein, Number of Grains per Spike, Grain Yield, Biological Yield, Straw Yield, Thousand Kernel Weight}
  • معصومه صالحی*، فرهاد دهقانی
    مقدمه

    کینوا (Chenopodium quinoa Willd) متعلق به خانواده آمارانتاسه و بومی منطقه آند می باشد. در دهه های گذشته کشت این گیاه در بسیاری از مناطق گسترده شده است. یکی از دلایل توجه به این گیاه توانمندی سازگاری به شرایط سخت اقلیمی می باشد. علاوه بر این دارای میزان پروتیین بالاتری نسبت به گندم، جو، ذرت و برنج است. از طرفی دانه گیاه تامین کننده کل اسیدهای آمینه ضروری (شامل لیزین، میتونین و سیستیین) مورد نیاز انسان است. هدف این آزمایش بررسی اثر تنش شوری بر میزان ریز مغذی ها و درصد پروتیین در دانه تولیدی کینوا است.

    مواد و روش

    آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و با سه تکرار در تاریخ 16 مرداد 1396 کشت شد. تیمارهای آزمایشی شامل 3 ژنوتیپ برتر (صدوق، تیتیکاکا وNSRCQB) بود. ژنوتیپ در کرت فرعی و شوری آب آبیاری در 3 سطح 2، 10 و 17دسی زیمنس بر متر در کرت اصلی قرار گرفت. در نهایت عملکرد دانه، میزان ساپونین، سایز بندی دانه و میزان عناصر ریز مغذی موجود در دانه و درصد پروتیین دانه بعد از ساپونین گیری اندازه گیری شد.

    نتایج

    تاثیر تنش شوری بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، سایز دانه 2-7/1، 7/1-4/1 میلی متر، ارتفاع کف، میزان آهن، روی، کلسیم و عملکرد پروتیین معنی دار بود. رقم صدوق بیشترین وزن هزار دانه و عملکرد دانه را داشت. رقم صدوق بیشترین درصد بذور درشت و تیتیکاکا بیشترین درصد بذور ریز را داشت. با افزایش شوری عملکرد رقم تیتیکاکا به ازای هر واحد شوری 13 درصد کاهش یافت در حالی که در ژنوتیپ صدوق و NSRCQB اختلاف معنی داری با سطح غیر شور نداشت. با افزایش شوری کمترین ارتفاع کف مربوط به ژنوتیپ NSRCQB بود. اثر متقابل تنش شوری و ژنوتیپ بر عملکرد دانه، ارتفاع کف، درصد آهن، روی، کلسیم، پروتیین و عملکرد پروتیین معنی دار بود. با افزایش شوری میزان آهن در رقم تیتیکاکا، میزان روی در هر سه ژنوتیپ، نیتروژن در صدوق و NSRCQB، کلسیم در تیتیکاکا، درصد پروتیین در صدوق و NSRCQB افزایش معنی دار نسبت به شرایط غیر شور داشت. با افزایش میزان شوری بیشترین شیب افزایش در بین عناصر ریز مغذی مربوط به میزان روی دانه بود. عملکرد پروتیین در رقم صدوق و NSRCQB با افزایش شوری تحت تاثیر قرار نگرفت در حالی در رقم تیتیکاکا 13 درصد به ازای هر واحد افزایش شوری آب آبیاری کاهش یافت.

    نتیجه گیری کلی:

     با افزایش شوری تا dS/m 10 عملکرد ژنوتیپ های بررسی شده کینوا تحت تاثیر قرار نگرفت و این گیاه به منظور بهره-برداری از منابع آب شور توصیه می گردد و در بین سه ژنوتیپ مورد بررسی رقم صدوق برتر بود. درصد عناصر ریز مغذی آهن، کلسیم، روی و پروتیین دانه در شرایط شور افزایش یافت و علی رغم کاهش عملکرد دانه میزان عملکرد پروتیین در متر مربع تحت تاثیر قرار نگرفت. میزان افزایش عناصر ریز مغذی و کاهش میزان عملکرد با افزایش شوری آب آبیاری تحت تاثیر ژنوتیپ می باشد. از آنجایی که کمیت و کیفیت دانه تولیدی کینوا تحت تاثیر شوری آب آبیاری قرار نمی گیرد می تواند در بهبود امنیت غذایی مناطق حاشیه ای موثر باشد.

    کلید واژگان: روی, Chenopodium quinoa Willd, پروتئین, آهن}
    Masoumeh Salehi *, Farhad Dehghany
    Introduction

    Quinoa (Chenopodium quinoa Willd) belongs to the Amaranth family and is native to the Andes. In recent decades, the cultivation of this plant has extended. One of the reasons for paying attention to this plant is its ability to adapt to harsh climatic conditions. It has a higher protein content than wheat, barley, corn and rice. On the other hand, plant seeds supply all the essential amino acids (including lysine, methionine and cysteine) needed by humans. The aim of this experiment was to investigate the effect of salinity stress on the amount of micronutrients and protein percentage in quinoa seeds.

    Material and Methods

    An experiment was planted as a split plot in a randomized complete block design with three replications on August 7, 2017. Experimental treatments included three superior genotypes (Sadough, Titicaca and NSRCQB). Genotype in sub-plot and irrigation water salinity at 3 levels of 2, 10 and 17 dS/m were located in the main plot. Finally, grain yield, saponin content (foam height), grain size and amount of micronutrients in grain and grain protein percentage were measured after saponification.

    Results

    The effect of salinity stress on 1000-grain weight, grain yield, grain size (1.7-2, 1.4-1.7 mm), foam height, iron, zinc, calcium content and protein yield were significant. Sadough cultivar had the highest 1000-seed weight and grain yield. Sadough and Titicaca cultivar had the highest percentage of large seeds and small seeds, respectively. With increasing salinity, seed yield of Titicaca cultivar decreased by 13% per unit increasing irrigation water salinity, while in Sadough and NSRCQB genotypes, there was no significant difference with non-saline level. With increasing salinity, the lowest foam height was related to NSRCQB genotype. The interaction effect of salinity stress and genotype on grain yield, foam height, percentage of iron, zinc, calcium, protein and protein yield was significant. With increasing salinity, iron content in Titicaca cultivar, zinc content in all three genotypes, nitrogen in Sadough and NSRCQB, calcium in Titicaca, protein percentage in Sadough and NSRCQB increased significantly compared to non-saline conditions. With increasing salinity, the highest increase slope among micronutrients was related to grain. Protein yield in Sadough and NSRCQB cultivars was not affected by salinity increase, while in Titicaca cultivar decreased by 13% per unit of irrigation water salinity.

    Conclusion

    With increasing salinity up to 10 dS/m, the seed yield of three quinoa genotypes was not affected and this plant is recommended for exploitation of saline water resources. Sadough cultivar was the best among the three genotypes. The percentage of micronutrients iron, calcium, zinc and grain protein increased under saline conditions and despite the decrease in grain yield, the protein yield per square meter was not affected. The rate of increase in micronutrients and decrease in yield with increasing salinity of irrigation water is affected by genotype. Since the quantity and quality of quinoa seeds are not affected by water salinity, it can be effective in improving food security in marginal areas.

    Keywords: Chenopodium quinoa Willd, Protein, Iron, Zinc}
  • Babak Maghsoudi Damavandi *, Sara Shirzad
    BACKGROUND
    The utilization of substances like salicylic acid and glycine betaine has proven to be beneficial in enhancing plant tolerance to environmental stresses, particularly drought. These compounds act as antioxidants, playing a vital role in diminishing the generation of reactive oxygen species (ROS), enhancing the efficiency of chloroplasts and promoting the synthesis of protective compounds such as proline.
    OBJECTIVES
    Investigate the use of salicylic acid and glycine betaine on qualitative properties of alfalfa under water stress conditions.
    METHODS
    This research was conducted as split plot experiment based on randomized complete blocks design (RCBD) with three replications during 2018-2019 cropping season at Karaj Botanical Research Institute. The main plots consisted of three levels of irrigation (including full irrigation, cut-off irrigation from the beginning of flowering until the end of the growing season, cut-off irrigation from 50% of flowering until the end of the growing season). The sub-plots included foliar application of stress reducing agents with 5 levels (including control (without foliar spraying), 0.5 mM salicylic acid, 1 mM salicylic acid, 10 mM glycine, and 50 mM glycine).
    RESULT
    The results indicated that water deficit had a significant effect on all the studied traits and the application of stress-reducing agents effectively mitigated the adverse effects of water stress. Among the qualitative properties, the combined treatment of full irrigation and foliar application of glycine betaine yielded the most favorable results. The use of 10 mM glycine betaine is recommended for enhancing alfalfa's response to water stress. In both stress treatments (i.e., cessation of irrigation from the beginning of flowering and cessation of irrigation from 50% of flowering), the use of stress-reducing treatments resulted in a significant reduction in the negative impact of stress on most traits. So, the difference in means between the treatments with and without stress-reducing agents was significant.
    CONCLUSION
    Current research suggests application of stress-reducing agents, such as glycine betaine and salicylic acid, can be beneficial in improving alfalfa's performance under water stress conditions, so contributing to better crop yield and quality. Further research and implementation of these stress-alleviating strategies can offer promising prospects for sustainable alfalfa cultivation in challenging environments.
    Keywords: digestible dry matter, Fiber, Forage crop, Protein, Soluble sugars}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال