تاثیر یک دوره تمرین در آب بر تعادل ایستا، پویا و راه رفتن مردان سالمند سالم

با بالا رفتن سن مشکلات متعاقب آن نیز افزایش می یابد و سالمندان را در سطوح مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تمرین در آب بر کنترل تعادل و راه‎ رفتن مردان سالمند انجام شد.
تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه مداخله تمرینی و یک گروه شاهد بود. به همین منظور تعداد 30 نفر به صورت در دسترس از اماکن عمومی و پارک‎ها انتخاب و به روش تصادفی به گروه تجربی (با میانگین و انحراف استاندارد سنی 98/1 ± 53/68 سال، وزن 19/2 ± 45/69 کیلوگرم، قد 08/3 ± 46/168 سانتی متر) و گروه شاهد (با میانگین و انحراف استاندارد سنی 87/2 ± 66/68 سال، وزن 13/3 ± 60/72 کیلوگرم، قد 41/3 ± 53/170 سانتی متر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه در تمرینات شرکت کردند. تغییرات در تعادل و راه رفتن آزمودنی ها، قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آزمون های ستاره، شارپند رومبرگ و زمان بلند شدن و رفتن اندازه گیری شد. نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون نرمالیته Kolmogorov–Smirnov و برابری واریانس‎ها با استفاده از آزمون لوین بررسی شد. سپس جهت تجزیه و تحلیل آماری، آزمون‎های ANOVA یک سویه و ANOVA مختلط استفاده شد. در ضمن تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 16SPSS انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج تحقیق نشان داد که اعمال برنامه تمرین در محیط آب بر بهبود تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن مردان سالمند تاثیر معنی‎داری دارد (05/0 < P). همچنین نتایج حاکی از تفاوت معنی‎داری بین داده های پس‎آزمون آزمودنی های گروه تجربی و گروه‎ شاهد بود (05/0 < P). با وجود این تفاوت معنی‎داری بین نمرات پیش ‎آزمون و پس ‎آزمون گروه‎ شاهد مشاهده نشد (05/0 < P).
بر اساس یافته های این مطالعه، شاید به کارگیری تمرینات در آب می‎تواند عاملی تاثیرگذار در بهبود تعادل و سرعت و استقلال در راه رفتن سالمندان باشد.