ویژگی های بیومکانیکی غضروف مفصلی تیبیا در مدل تجربی استئوآرتریت خرگوش

مدل های حیوانی جایگزین های ارزشمندی برای مطالعه استئوآرتریت در انسان می باشند. یکی از پرکاربردترین روش های بی ثباتی مفصلی و به دنبال آن القای OA، بریدن لیگامنت صلیبی قدامی در زانو است. روش Indentation مدت ها برای بررسی ویژگی های بیومکانیکی بافت در شرایط In situ استفاده می شود. مطالعه حاضر مشخص می نماید چگونه ACLT یک طرفه بر خواص بیومکانیکی غضروف تیبیا هر دو زانوی خرگوش در مقایسه با گروه سالم اثر می گذارد

10 سر خرگوش نر بالغ سفید از نژاد Dutch در دو گروه یکسان سازی شده پنج تایی تقسیم شدند (گروه جراحی و گروه سالم). در گروه جراحی، لیگامنت صلیبی قدامی زانوی چپ حیوان با جراحی قطع شد. در کنار ثبت اطلاعات مورفومتری، هیستوپاتولوژی و ضخامت، با استفاده از یک Indenter ناتراوا با سطح تماس مسطح، در تست استرس- ریلاکسیون دو فازه به روش Unconfound روی پلاتوی داخلی استخوان تیبیای پای راست و چپ حیوان انجام گرفت. در تست اصلی، 25 درصد استرین با نرخ ثابت 5/0 میلی متر در دقیقه اعمال شد و سپس به مدت 1000 ثانیه حفظ شد تا غضروف به شرایط تعادلی برسد. سپس تست استرس- ریلاکسون دوم تا رسیدن به شش مگاپاسکال استرس صورت گرفت. با استفاده از داده های استخراج شده، حداکثر نیرو، ضریب الاستیک، نیروی تعادلی و ضریب تعادلی محاسبه گردید. مقایسه داده ها با آزمون Mann–Whitney U صورت گرفت.

تمام نمونه ها در گروه جراحی در مورفومتری Grade II را کسب نمودند، در حالی که گروه سالم با Grade I دارای مشخصات طبیعی بود. در گروه جراحی تنها در تیبیای چپ درجاتی از تخریب و تحلیل غضروف مفصلی مشاهده شد (به طور متوسط 89/0 ± 40/3 و 45/0 ± 80/1 به ترتیب برای مقیاس منکین و مقیاس OARSI). ضخامت غضروف در سمت راست و چپ در هیچ کدام از گروه ها تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت. ویژگی های بیومکانیکی تیبیای راست دو گروه مانند یکدیگر بود. ولی در سمت چپ، این ویژگی ها افت معنی داری در گروه جراحی نشان دادند (05/0 = P به جزء در مورد ضریب تعادلی که تغییرات آن با 53/0 = P نزدیک به سطح معنی داری بود). بر خلاف گروه جراحی، در گروه سالم ویژگی های مکانیکی تیبیای چپ همواره به طور معنی داری بیش از سمت راست بود (50/0 = P).

تفاوت ویژگی های بیومکانیک غضروف در تیبیای حیوان جراحی شده و تیبیای حیوان سالم تقریبا با آن چه در مدل ACLT در سگ، مدل Menisectomy در خرگوش و غضروف مبتلا به استئوآرتریت در انسان مشاهده شده است، همخوانی دارد. تغییرات گزارش شده در این مقاله می تواند مدرک مضاعفی باشد دال بر این که این مدل حیوانی تغییرات خاص ناشی از استئوآرتریت را به خوبی نشان می دهد.