تاثیر تمرین ذهنی و تمرین بدنی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر مهارت پیگردی چرخان

هدف تحقیق حاضر بررسی و مقایسه تاثیر تمرین ذهنی و تمرین بدنی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر مهارت حرکتی تعقیبی بود.
روش تحقیق نیمه تجربی بود. آزمودنی ها شامل 20 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی بودند که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. بعد از پیش آزمون، آزمودنی ها مهارت پیگردی چرخان را در یک دوره سه جلسه ای به صورت یک روز در میان تمرین کردند و بعد از 48 ساعت استراحت برای آزمون یادداری فراخوانده شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون های Dependent t و Independent t توسط نرم افزار 16SPSS در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد.
استفاده از هر دو روش تمرین ذهنی و تمرین بدنی یادگیری هر دو جزء برنامه حرکتی و پارامتر مهارت پیگردی را به صورت معنی داری افزایش می دهد (001/0 = P). همچنین یافته های تحقیق بین تاثیر تمرین ذهنی و تمرین بدنی به لحاظ اثرگذاری بر یادگیری برنامه حرکتی و پارامتر مهارت پیگردی تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0 ≤ P).
تمرین ذهنی می تواند جایگزین مناسبی برای تمرین بدنی به هنگام بازتوانی و یادگیری دو جزء برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر یک مهارت حرکتی پیگردی باشد، به ویژه در شرایطی که فرد نمی تواند از اندام خود برای اجرای مهارت و فعالیت بدنی استفاده کند.