بکارگیری تکنیکهای نوین مهندسی تثبیت جهت افزایش کارآمدی تثبیت آنتی بادی بر روی سطح بستر های نیترو سلولز و نایلون برای استفاده در سامانه های تشخیصی

تثبیت بیومولکول ها بر روی بسترهای مختلف به گونه ای که خاصیت آن حفظ گردد و بازدهی افزایش یابد اساسی ترین پیش نیاز برای طراحی و ساخت حسگرهای زیستی می باشد. آنتی بادی ها از دسته مهم ترین مولکول های کارا برای نیل به این منظور می باشد. این مطالعه با هدف افزایش کار آمدی تثبیت آنتی بادی بر روی بسترهای نیترو سلولز و نایلون انجام پذیرفت.
در این تحقیق جهت پردازش (فعال سازی و بلاکینگ) سطح بسترهای نیتروسلولز و نایلون از مواد و لایه های پلیمری مختلف نظیر PEI و MAMEC استفاده گردید. افزایش تعداد گروه های عاملی در بستر نیتروسلولز و ایجاد گروه فعال جدید بر سطح نایلون از مهم ترین تغییرات انجام شده بر روی بسترها بودند. پس از تثبیت آنتی بادی بر روی بسترها، کارامدی فرایند مورد سنجش قرار گرفت و با نمونه های کنترل مقایسه گردید.
نتایج نشان داد که تغییرات اعمال شده روی سطح بسترها، باعث افزایش ظرفیت تقریبی 2 و 3 برابری تثبیت آنتی بادی به ترتیب بر روی بستر های نیتروسلولز و نایلون شده است.
بسته به نوع بستر نوع پردازش ممکن است متفاوت باشد، همچنین این امکان وجود دارد که خواص فیزیک و شیمیایی بستر نظیر خاصیت موئینگی، انعطاف پذیری، بارهای سطحی و غیره دچار تغییر شده و بر روی کیفیت تثبیت اثرات منفی بگذارد.