رابطه بین اضطراب غیر آسیب زای مادران در دوران بارداری با شاخص های تن سنجی نوزاد

اضطراب و افسردگی دو مورد از شایع ترین اختلالاتی است که ممکن است زنان در طول زندگی شان تجربه کنند. بارداری و زایمان نیز رویدادی استرس زا در طول زندگی زنان است که غالبا با درجاتی از اضطراب همراه است. نگرانی در مورد ناهنجاری نوزاد، درد زایمان و پذیرفتن مسئولیت مادری از جمله دلایل اضطراب مادران در قبل از زایمان است. با توجه به موارد فوق مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین اضطراب غیر آسیب زای مادران در دوران بارداری با شاخص های تن سنجی نوزاد انجام شد.
این مطالعه طولی از مهر تا آذر ماه سال 1389 بر روی 150 زن باردار باردار مراجعه کننده به یکی از بیمارستان های دولتی یا مراکز درمانی تامین اجتماعی و سونوگرافی شهر تهران انجام شد. 150 زن باردار که سن بارداری آنها کمتر از سه ماه بود به صورت مبتنی بر هدف و به صورت در دسترس انتخاب شدند. به دلیل طولی بودن این مطالعه، افرادی که به طور کامل فرم پرسشنامه اضطراب را در سه مرحله تکمیل کردند، به 41 نفر تقلیل یافتند. پرسشنامه اضطراب کتل در سه دوره سه ماهه اول، دوم و سوم بارداری توسط افراد مورد مطالعه و با کمک همکاران طرح تکمیل شد. شاخص های تن سنجی نوزادان (وزن، قد، دور سر و نمره آپگار) پس از زایمان، از روی برگه های مشخصات نوزاد ثبت شد. داده ها با کمک نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری 05/0=p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین متغیرهای پژ‍وهش از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.
نمرات اضطراب سه ماهه دوم و سوم ارتباط معنی داری با نمرات آپگار نداشت (05/0=p) ولی بین اضطراب کلی مرحله اول و نمره آپگار ارتباط مثبت و معنی داری مشاهده شد (05/0=p).
اضطراب غیر آسیب زای مادران تاثیر مثبتی بر شاخص های تن سنجی نوزادان دارد. به عبارت دیگر افزایش اضطراب در حد غیر آسیب زا یک آیتم مطلوب برای جنین بوده و باعث بهتر شدن وضعیت شاخص های تن سنجی نوزاد می شود.