تاثیر داروی لووستاتین بر استئوپروتگرین سرم در افراد مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2
استئوپروتگرین (Osteo Protegrin، OPG)، گلیکوپروتئینی از خانواده بزرگ گیرنده فاکتور نکروز تومور آلفا می باشد. با در نظر گرفتن نقش محتمل OPG در بیماری های قلبی- عروقی و شیوع بالای این بیماری در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابتیک نوع 2 و نیز تاثیرات ضد آترواسکلروتیک استاتین ها، این مطالعه به منظور بررسی تاثیر لووستاتین بر میزان استئوپروتگرین سرم و لیگاند محلول فعال کننده گیرنده عامل هسته ای کاپا (BETA(sRANKL در بیماران مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2، انجام شده است.
این مطالعه شبه کارآزمایی بالینی (quasi clinical trial)، بر روی 30 بیمار بالغ مذکر مبتلا به نفروپاتی دیابت نوع 2 انجام شد. به هر بیمار روزانه 20 میلی گرم لووستاتین به مدت 90 روز تجویز گردید. مقدار OPG سرم و sRANKL با استفاده از کیت های تجارتی الایزا، در ابتدا، پس از 90 روز تجویز و 30 روز پس از قطع لووستاتین اندازه گیری و مقایسه شد.
مقدار OPG سرم بطور قابل توجهی پس از 90 روز تجویز لووستاتین افزایش (44/16±76/10) و 30 روز پس از قطع آن کاهش (98/11±38/7) یافت (002/0=p)، در حالی که در همین دوره، مقدار sRANKL به طور معنی داری به ترتیب کاهش (20/578±08/1192) و افزایش (66/2124±67/4418) یافت (001/0>p).
نتایج این مطالعه حاکی از کاهش احتمال خطر آترواسکلروز و کلسیفیکاسیون عروقی به دنبال تجویز استاتین ها در این بیماران می باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.