مقایسه نیاز به ترانسفوزیون خون و عوارض قبل و بعد از طحال برداری در بیماران بتا تالاسمی

تالاسمی شایعترین کم خونی ارثی است که به علت نقص ارثی در سنتز زنجیره گلوبین و ناپایداری گلبول قرمز و تخریب آن، طحال دچار بزرگی پیشرونده و پرکاری شده که خود باعث تخریب بیشتر گلبولهای قرمز و نیاز به ترانسفوزیون خون بیشتر می شود و در نتیجه برای کاهش میزان دفعات ترانسفوزیون و عوارض آن نیاز به عمل جراحی طحال برداری پیدا می شود. این مطالعه به منظور مقایسه نیاز به ترانسفوزیون خون و عوارض قبل و پس از عمل در بیماران تالاسمی بالغ انجام شد.
این مطالعه مقطعی طی مدت 8 سال بر روی 63 بیمار مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد که طحال برداری شده بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، نوع تالاسمی، علائم بالینی، اندازه طحال، دفعات خونگیری، میزان پلاکت و گلبولهای قرمز در فرمهایی ثبت شد و ضمن ارزیابی عوارض و نتایج عمل، میزان نیاز به ترانسفوزیون خون قبل و بعد از جراحی مورد مقایسه قرار گرفت.
از بین 63 بیمار، 37 نفر (7/58%) نفر تالاسمی ماژور و 26 نفر (2/41%) نفر تالاسمی اینترمدیا داشتند. 11 بیمار درد شکمی، 21 بیمار کم اشتهایی، 9 بیمار تب و 17 بیمار سنگ کیسه صفرای همزمان داشتند که همزمان کوله سیستکتومی شدند. 6 بیمار دچار عارضه ترومبوز ورید پورت و 5 بیمار دچار عوارض عفونی در طولانی مدت شدند. میانگین مدت زمان عمل جراحی و بستری 73/0±70/2 ساعت و 14/2±26/6 روز بود. میانگین شمارش گلبول های سفید، هموگلوبین، پلاکت و گلبولهای قرمز نسبت به قبل از عمل به طور معنی داری افزایش نشان داد (05/0>p). تعداد دفعات خونگیری نیز کاهش پیدا کرد (05/0>p) در بررسی نتایج بیوپسی کبد تعداد 26 مورد هپاتیت، 14 مورد هموسیدروز، یک مورد سیروز و 6 مورد ترومبوز ورید پورت مشاهده گردید.
بر اساس نتایج این مطالعه عمل جراحی طحال برداری با کاهش نیاز به ترانسفوزیون و پیشگیری از عوارض حاصل از آن و رفع علائم بزرگی طحال در این بیماران روش درمانی مناسبی است. بنابراین در موارد دارای اندیکاسیون، جراحی طحال برداری توصیه میگردد.