بررسی فراوانی تومورهای ادونتوژنیک در زاهدان (ایران) در طی سال های 1389-1379

تومورهای ادونتوژنیک بخش مهمی از آسیب شناسی دهان، فک و صورت را تشکیل می دهند. فراوانی تومورهای ادونتوژنیک در جوامع مختلف متفاوت است ولی تاکنون مطالعه ای در این زمینه برای شهر زاهدان صورت نگرفته است. بنابراین هدف از این مطالعه به دست آوردن شیوع جنسی، مکانی و سنی تومورهای ادونتوژنیک و بررسی درصد فراوانی هر یک از آنها در یک دوره ده ساله (1389-1379) بود.

در این مطالعه، پرونده های موجود در بایگانی بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی، بیمارستان خاتم الانبیاء، تامین اجتماعی و آزمایشگاه های بخش خصوصی زاهدان طی یک دوره 10 ساله (1389-1379) بررسی شد. اطلاعات مربوط به تومورهای ادونتوژنیک براساس سن، جنس، محل ضایعه و ارتباط تومور ادنتوژنیک با دندان نهفته استخراج و در فرم های اطلاعاتی ثبت گردید.

در این مطالعه از میان 1125 نمونه مربوط به ضایعات فک و صورت، 50 تومور ادونتوژنیک یافت شد. از بین تومورهای مختلف، بیشترین فراوانی مربوط به کراتوسیست ادونتوژنیک تومور (48%) و بعد از آن تومور آملوبلاستوما و ادونتوم به ترتیب با فراوانی 24% و 12% بودند و هیچ موردی از بدخیمی مشاهده نشد. بروز این ضایعات در زنان 52% و در مردان 48% بود، شایع ترین مکان درگیری خلف مندیبل بود و تومورها در دهه سوم زندگی بیشتر بودند. در 12 مورد نیز همراهی با دندان نهفته یافت شد.

شایع ترین تومورهای ادونتوژنیک در این مطالعه، به ترتیب کراتوسیست ادونتوژنیک تومور، آملوبلاستوما و ادونتوم بود.