بررسی اثرات افزودن دیرهنگام آنزیم فیتاز به جیره جوجه های گوشتی

تعیین اثرات افزودن آنزیم فیتاز بر عملکرد جوجه های گوشتی.
طرح: بلوکهای کاملا تصادفی.
حیوانات: دویست وهشتاد قطعه جوجه گوشتی.
افزودن سطوح مختلف آنزیم فیتاز و دی کلسیم فسفات به جیره شاهد.
جیره های آزمایشی به شرح زیر از سن 21 الی 49 روزگی تغذیه شدند. جیره شاهد، دارای 0.2 درصد فسفر غیرفیتات و فاقد آنزیم فیتاز یا دی کلسیم فسفات بود. سه جیره حاوی آنزیم فیتاز به ترتیب از افزودن 600، 300 و 900 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلوگرم جیره شاهد تهیه شدند و سه جیره دارای دی کلسیم فسفات از افزودن 0.53، 1.07 و 1.6 درصد دی کلسیم فسفات به جیره شاهد تهیه گردید تا به ترتیب 0.1، 0.2 و 0.3 درصد فسفر از منشا دی کلسیم فسفات را تامین نماید.
در طول آزمایش صفات مربوط به عملکرد و عوامل مرتبط با تغذیه فسفر، نظیر طول استخوان درشت نی، درصد خاکستر و فسفر استخوان درشت نی ودرصد فسفر در فضولات تعیین شد.
تجریه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس، آزمون مقایسه میانگینها به روش چند دامنه ای دانکن و تعیین معادلات رگرسیون خطی.
افزودن آنزیم فیتاز به طور معنی داری موجب افزایش میانگین مصرف خوراک، اضافه وزن، طول استخوان درشت نی، درصد خاکستر استخوان درشت نی و درصد فسفر استخوان درشت نی در طول آزمایش گردید (P<0.05) افزودن آنزیم فیتاز بر متوسط ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده اثر معنی داری نداشت و در اثر استفاده از آنزیم فیتاز دفع فسفر از طریق کود به طور معنی داری کاهش یافت(P<0.05). در این تحقیق به ترتیب 400 و 700 واحد فعالیت آنزیم فیتاز در کیلوگرم جیره برای معیارهای درصد خاکستر استخوان درشت نی و اضافه وزن بدن معادل با یک گرم فسفر از منشا دی کلسیم فسفات تعیین شد.
بر اساس یافته های این آزمایش مشخص شد که استفاده از آنزیم فیتاز در جیره جوجه های گوشتی می تواند عملی و ثمربخش باشد وضمن عدم نیاز به افزودن منابع فسفر معدنی نظیر دی و منوکلسیم فسفات به جیره جوجه های گوشتی، هزینه اضافی تحمیل نشده و موجب کاهش دفع فسفر از طریق کود نیز می گردد. سطح مطلوب به کارگیری آنزیم فیتاز 600 واحد فعالیت آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم جیره توصیه می شود.