طراحی الگوی مدیریت نظام ارجاع برای درمان مستقیم در سازمان تامین اجتماعی

سازمان تامین اجتماعی بعد از وزارت بهداشت، بزرگ ترین ارایه کننده خدمات درمانی در سطح کشور است. نبود نظام سطح بندی و ارجاع بیمار باعث رهاشدن درمان، سردرگمی بیماران، مراجعات بی رویه و به هدررفتن منابع می شود. این پژوهش با هدف ارایه الگوی مناسبی برای مدیریت نظام ارجاع بیماران در بخش درمان مستقیم سازمان تامین اجتماعی انجام شد.
این مطالعه تطبیقی در سال 1387 انجام شد. در تدوین الگوی پیشنهادی از دو نشست جداگانه هیات متخصصین بهره برداری شد. سپس کدهای موضوعی و محوری با روش تحلیل چارچوب استخراج شد و براساس اهداف پژوهش و یافته های تحقیق، الگوی پیشنهادی شکل گرفت. این الگو با روش دلفی در سه دور به تایید افراد صاحب نظر رسید.
در کشورهای ایالات متحده، کانادا، انگلستان، کره جنوبی و شیلی که نظام طب ملی دارند، سطح بندی خدمات و نظام ارجاع بیمار فراگیرتر است. در کشور فرانسه نظام سطح بندی به طور جدی دنبال نمی شود. در اتریش ساختار بیمه اجتماعی فراگیر وجود دارد، اما در بیمه اجتماعی ترکیه نظام ارجاع به طور نسبی پیاده شده است. در بخش درمان مستقیم سازمان تامین اجتماعی ایران نظام ارجاع بیمار مشاهده نمی شود و تنها ستاد هدایت بیمار در استان ها، کار اعزام برخی از بیماران نیازمند به خدمات تخصصی را بر عهده دارد.
الگوی پیشنهادشده برای مدیریت نظام ارجاع در این پژوهش مبتنی بر سطح بندی خدمات، نظام ارجاع نیمه باز و پزشک خانواده ثابت است که عضویت در آن داوطلبانه است. در این الگو از اهرم مالی برای اجرای بهینه نظام ارجاع استفاده شده است.