بررسی ارتباط اختلال تحمل گلوکز با پرفشاری خون اولیه

با توجه به شیوع پرفشاری خون اولیه و عوارض جدی و غیر قابل برگشت آن، نیاز به بررسی علل موثر بر بروز آن احساس می گردد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین اختلالات حاصل از هیپرانسولینمی (بالا بودن قند خون ناشتا و مختل بودن تست تحمل گلوکز) با پرفشاری اولیه خون بوده است تا با دستیابی به این ارتباط زمینه ای برای اقدامات وسیع تر پیشگیری و درمان پرفشاری خون فراهم گردد. شرایط ورود به مطالعه، سن بالای 40 سال، نداشتن سابقه ابتلا یا درمان پرفشاری خون و دیابت و عدم مصرف داروی موثر بر فشار خون و قند خون بود. بر اساس میزان فشار خون، پس از رد کردن موارد فشار خون ثانویه نمونه ها به سه گروه دارای فشار خون طبیعی، پرفشاری خون خفیف و پرفشاری خون متوسط تقسیم شدند و حجم نمونه در هر گروه 45 نفر و در مجموع 135 نفر محاسبه گردید. یافته ها با نرم افزار Spssv6/win و به کمک آزمون های آماری Chi square، t test، One way ANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. ارتباط معناداری بین پرفشاری خون و قند خون ناشتا وجود نداشت (P>0.05). اما بین پرفشاری خون و تست تحمل گلوکز خوراکی (GTT)، 0.5، 1 و 2 ساعته ارتباط معنی داری بدست آمد (P<0.05). درصد فراوانی قند خون ناشتای بالای 126mg/dl در گروه های مورد بررسی تفاوت معناداری نداشت (P>0.05). اما درصد فراوانی GTT مختل در مبتلایان به پرفشاری خون متوسط 2.65 برابر افراد با پرفشاری خون خفیف و 14.6 برابر افراد طبیعی بود. این متغیر در پرفشاری خون خفیف 5.5 برابر افراد عادی بود (P<0.05). در مورد فراوانی دیابت نیز اختلاف معنی داری بین گروه دارای پرفشاری خون متوسط با مبتلایان به پرفشاری خون خفیف و افراد طبیعی وجود داشت (P<0.05). موارد گفته شده با سن و جنس رابطه معنی داری نداشت اما شاخص توده بدنی در گروه دارای پرفشاری خون بیشتر از سایر افراد بود. (P<0.05). بنابراین این رابطه معنی داری بین پرفشاری خون اولیه و GTT نیم، یک و دو ساعته دیده می شود. هم چنین GTT مختل و دیابت در مبتلایان به پرفشاری خون اولیه بیش از گروه طبیعی بود. بنابراین با تعمیم این مطالعه شاید بتوان با بررسی شواهد غیر مستقیم هیپرانسولینمی احتمال بروز پرفشاری خون را مطرح کرد و با کنترل هیپرانسولینمی تا حد زیادی از بروز پرفشاری خون اولیه پیشگیری کرد.