ارتباط مارکرهای بیوشیمیایی و علائم کلینیکی هیپرآندروژنیسم در زنان با سندرم پلی کیستیک (PCOS) و زنان با هیپرپلازی مادرزادی غیر کلاسیک آدرنال (NCAH)

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) شایعترین علت هیپرآندروژنیسم در زنان است. هیپرپلازی مادرزادی غیرکلاسیک آدرنال (NACH) بسیار مشابه PCOS می باشد. تشخیص هیپرآندروژنیسم بر اساس مشاهده افزایش یا کاهش سطح تنها یک هورمون امکان پذیر نیست.
در این مقاله ارتباط بین علائم کلینیکی و مارکرهای بیوشیمیایی هیپرآندروژنیسم بررسی می شود.
در این مطالعه آینده نگر موارد زیر در دو گروه زنان جوان با PCOS و NACH درمان نشده بررسی گردید: تستوسترون آزاد (cFT)، تستوسترون قابل اندازه گیری بیوشیمیایی (cBT)، ایندکس آندروژن آزاد (FAI)، ایندکس استروژن آزاد (FEI)، تستوسترون توتال (TT)، گلوبولین متصل شده به هورمون جنسی (SHBG)، استرادیول(E2)، دهیدرواپی آندوسترون سولفات(DHEA-S)، 17 آلفا هیدروکسی پروژسترون (17α-OHP)، پرولاکتین (P)، C-peptide و اندازه گیری مدل هموستاز جهت مقاومت انسولین (Homa-IR).
هیچگونه تفاوت معنی داری بین گروه PCOS و NACH در ارتباط با سن و همچنین متغیرهای اندازه گیری شده و هورمونی اندروژن ها پیدا نشد. نسبت دور کمر به لگن (WHR) و اندکس توده بدنی (BMI) در گروه PCOS بالاتر از NACH بود. در تمام بیماران ارتباط مثبت بین درجه هیرسوتیسم و FAI، CFT و CBT پیدا شد. ما همچنین ارتباط متغیرهای هورمونی آندروژن ها با چاقی قسمت فوقانی و تحتانی تنه را در بین بیماران PCOS بررسی کردیم ولی ارتباط معنی داری پیدا نشد. همچنین هیچ تفاوتی در درجه هیرسوستیسم در این گروه ها مشاهده نگردید.
نتایج این مطالعه نشان داد که اندازه CFT، CBT و FAI جهت تشخیص درجه هیرسوستیسم در تمام بیماران هیرسوت اعم از تخمدانی یا هیپرآندروژنی آدرنال مفید می باشد.