درمان سقط مکرر با لووتیروکسین در زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا

سقط مکرر به 2 یا بیشتر سقط جنین پیوسته قبل از هفته 20 حاملگی گفته می شود که عوامل مختلفی ژنتیکی و غیر ژنتیکی باعث آن می شود. افزایش آنتی بادی های ضد تیروئیدی می تواند همراه با سقط باشد.
بررسی تاتیر لووتیرکسین در درمان سقط مکرر زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا.
در این مطالعه مشاهده ای مقطعی 900 زن با سابقه سقط مکرر بررسی شدند. همه زنان با آنتی بادی بالا بدون علت دیگری وارد این مطالعه شدند. لووتیرکسین جهت درمان به این زنان حداقل 2 ماه قبل از حاملگی و سپس تا آخر حاملگی داده شد. دوز لووتیروکسین بر اساس سطح آنتی بادی و به تشخیص فوق تخصص غدد بوده است. جهت بررسی نتیجه حاملگی این زنان تا آخر حاملگی پیگیری شدند.
موفقیت در حاملگی زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا که با لووتیرکسین درمان شدند 82/85% بود. متوسط میزان این آنتی بادی در زنان قبل از درمان uI/ml 488/35 و بعد از درمان uI/ml 123/35 به دست آمد که تفاوت معنی داری داشت. متوسط آنتی بادی در زنانی که حاضر به دریافت درمان نشده اند قبل و بعد از درمان تفاوت معنی داری نداشت.
این مطالعه نشان داد که تجویز لووتیروکسین باعث کاهش بروز سقط های مکرر خودبخودی در زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا می شود. این دارو باعث کاهش آنتی بادی بعد از 3-2 ماه درمان شده است.