سازگاری های فراساختاری آبشش ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) تحت شرایط اسمزی مختلف

سلول های غنی از میتوکندری MRC() از سلول های تخصص یافته اپیتلیومی می باشند که نقش فعال و موثری در تنظیم یونی ایفا می کنند. این سلول ها در اپیتلیوم آبشش ماهیان به اشکال و انواع مختلف وجود دارند.
در این مطالعه شوری های مختلف مصنوعی برای تعیین الگوی تغییرات دهانه های راسی سلول های غنی از میتوکندری در کوتاه مدت و بلندمدت استفاده شد.
ماهی شانک زردباله Acanthopagrus latus() برای مدت 21 روز علاوه بر شوری طبیعی محیط در خور موسی ppt(42) در شوری های موردنظر (آب شیرین ppt 60، 20، 5) با سه تکرار برای هر کدام نگهداری شدند. 1، 7 و 21 روز پس از شروع دوره آزمایشی، نمونه های آبشش ماهی جهت مطالعه تحت میکروسکوپ الکترونی، در گلوتارآلدهید 2+ % پارافرمالدهید 2% در بافر فسفات (pH=7.4) در دمای oC4 تثبیت شد.
بر اساس مشاهدات تحت میکروسکوپ الکترونی نگاره در اپی تلیوم آبششی، سه نوع MRC در شوری های محیطی مختلف تشخیص داده شد: سلول های دارای دهانهی عمیق(deep hole)‎، کم عمق shallow basin() و برآمده. (wavy convex)‎ بیشتر MRCها در آب دریا و تمامی آن ها در ppt60 از نوع کم عمق بود. پس از کاهش شوری به ppt20 غشای راCسی MRCها به سرعت شروع به بالا آمدن کرد و در روز 7 بسیاری از سلول ها از نوع کم عمق و برآمده بودند. ولی در روز 21، MRCها به حالت قبل از تغییر شوری بازگشتند. در اثر انتقال به محیط های هایپواسموتیک (ppt 5 و آب شیرین) تغییرات سریع در غشای راسی مشاهده شد و پس از 21 روز همه ی انواع MRC در فیلامنت وجود داشت.
نتیجه گیری نهایی: MRC های کم عمق به عنوان فرم تیپیک آب شور، نیاز فیزیولوژیکی شانک در تنظیم اسمزی در آب دریا و محیط های غلیظ تر را فراهم می کند، ولی در محیط های هایپواسموتیک، عملکرد تمامی انواع MRC برای تنظیم اسمزی لازم است.