مقایسه عمق بیهوشی و تغییرات همودینامیک تیوپنتال سدیم با پروپوفول در القای بیهوشی عمل سزارین

امروزه بیش از 30 درصد زایمان ها به روش سزارین انجام می شود. گرچه بیهوشی اسپاینال ایمن و متداول است، اما در مواردی، بیهوشی عمومی نیز بکار می رود. یکی از عوارض بیهوشی عمومی سزارین «آگاهی» حین عمل است که در برخی موارد منجر به عواقب روانشناختی ناتوان کننده در بیمار می شود. این مطالعه به منظور، مقایسه عمق بیهوشی (بعنوان شاخصی از آگاهی) و تغییرات همودینامیک مادر و نمره آپگار نوزاد با داروی تیوپنتال سدیم و پروپوفول انجام شد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسو کور بر روی50 زائو فول ترم کاندید عمل جراحی سزارین الکتیو انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه تیوپنتال سدیم (25 نفر) و پروپوفول (25 نفر) قرار گرفتند. به بیماران هر دو گروه، 5/1 میلیگرم میدازولام و 1 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم لیدوکایین داخل وریدی تجویز گردید. بیماران گروه اول با تیوپنتال سدیم 5 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم و گروه دوم با پروپوفول 5/2 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم تحت القای بیهوشی عمومی قرار گرفتند. سپس به همه بیماران 5/1 میلیگرم به ازای هرکیلوگرم ساکسینیل کولین تزریق و لوله گذاری داخل تراشه انجام شد. نگهداری بیهوشی با(O2 - N2O (%50 و ایزوفلوران 6/0% انجام گرفت. مقادیر (Bispectral Index System، BIS) (سیستم ایندکس دو طیفی)، تغییرات همودینامیک مادر و نمره آپگار نوزادان ثبت و مقایسه گردید.
مقادیر BIS در زمانهای مختلف بیهوشی؛ در هر 2 گروه مشابه و کمتر از 60 بود (637/0=p). شاخص های همودینامیک شامل فشار متوسط شریانی (630/0=p) و ضربان قلب مادر (623/0=p) همچنین نمره آپگار دقیقه اول (105/0p=) و دقیقه پنجم (185/0=p) نیز در دو گروه مشابه بود.
نتایج مطالعه نشان داد که اثر دو داروی تیوپنتال سدیم و پروپوفول، بر میزان عمق بیهوشی و تغییرات همودینامیک مادر همچنین بر نمره آپگار نوزادان یکسان می باشد و می توان از پروپوفول بعنوان جایگزین مناسب تیوپنتال سدیم در القای بیهوشی سزارین استفاده کرد.