رابطه باورهای کارآمدی جمعی و باورهای خودکارآمدی با رضایت شغلی دبیران مرد دوره متوسطه شهر قم

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط باورهای کارآمدی جمعی و باورهای خودکارآمدی با رضایت شغلی دبیران دبیرستان های نظری شهر قم است. بدین منظور 285 دبیر به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس کارآمدی جمعی، (گودارد، هوی و ولفوک هوی، 2000)، برای اندازه گیری باورهای کارآمدی معلمان از مقیاس ساخته شده توسط چانن موران و ولفوک هوی (2001) و برای سنجش رضا یت شغلی از پرسشنامه تعدیل شده رضایت شغلی مینه سوتا استفاده شده است. برای بررسی رابطه بین متغیرهای پژوهش از ضرایب همبستگی پیرسون و هم چنین تحلیل رگرسیون چندگانه، گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که باورهای کارآمدی جمعی با رضایت شغلی و مولفه های آن در سطح رابطه مثبتمعنی داری دارد. نتایج اجرای تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که دومتغیر باورهای کارآمدی جمعی و 5/19 درصد تغییرات رضایت شغلی معلمان را پیش بینی میکند.