بررسی برخی اثرات اختلال زای دیابت دوران بارداری بر زاده ها در رت

فرزندان مادران با دیابت بارداری در معرض خطر بروز برخی از عوارض چنین حاملگی هائی از جمله ماکروزومی، تغییرات مورفولوژیک قلب و عروق بزرگ و نیز کلیه ها قرار دارند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات اختلال زای دیابت بارداری بر زاده ها در رت انجام شد.
در این مطالعه تجربی، رتهای ماده باردار از نژاد ویستار به 4 گروه کنترل، دیابتی شده با تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg50)، هیپرگلیسمیک با تزریق گلوکز هیپرتونیک (g/kg2) به همراه مدروکسی پروژسترونmg/kg) 3) (GM) و شم تقسیم بندی شدند. وزن بدن و نیز وزن ارگانها شامل قلب و کلیه ها در زاده های 1روزه اندازه گیری شد. همچنین بر روی برخی زاده ها مطالعات بافت شناسی شامل اندازه گیری حجم کل قلب، حفرات بطنها، قشر کلیه و نیز شمارش تعداد کل گلومرولها در هر کلیه صورت گرفت.
وزن بدن زاده ها در گروه استرپتوزوتوسین بطور معنی داری بالاتر از کنترل (001 /0 P<)، شم (05/0 (P< و نیز گروه GM بود (001/0< P). وزن بدن زاده ها در گروهGM کاهش معنی داری را نسبت به شم نشان داد (01/0P<). وزن کلیه ها در گروه GM بطور معنی داری کمتر از شم بود (05/0P<). در مطالعات بافت شناسی بر روی قلب و کلیه تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.
تجویز گلوکز و مدروکسی پروژسترون به رتهای باردار مدلی مناسب برای مطالعه GDM انسانی است و ایجاد دیابت و یا هیپرگلیسمی در رت های باردار موجب تغییراتی در وزن بدن و برخی از ارگانها می شود اما منجر به تغییرات ساختمانی در بافتهای مختلف نمی گردد.