غربال تولید اگزوپلی ساکاریدهای متصل به سلول و رها شده به محیط در باسیلوس های جداشده از مرغ داری های اراک

اگزوپلی ساکاریدها پلی مرهای طبیعی هستند که به وسیله باکتری های مختلف مانند باکتری های اسید لاکتیک، بیفیدوباکتریوم ها و باسیلوس ها تولید می شوند. به علت خواص فیزیکی وشیمیایی آن ها، به طور گسترده در صنایع غذایی به عنوان عوامل ویسکوزیته کننده، ژله ای کننده و قوام دهنده استفاده می شوند. از آن جائی که اگزوپلی ساکاریدهای تولیدی به وسیله سویه های باسیلوس ویسکوزیته و خواص سودوپلاستیک بالایی دارند، امروزه مورد توجه محققین قرار گرفته اند. هدف این تحقیق بررسی میزان تولید پلی ساکارید خارج سلولی و اگزوپلی ساکارید متصل به سلول در 10جدایه باسیلوس جدا شده از مرغ داری ها و تعیین جدایه برتر بر اساس تولید اگزوپلی ساکارید می باشد.
10جدایه باسیلوس در محیط MRS جامد به همراه 2% (w/v)گلوکز کشت داده شده، در شرایط هوازی و دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 48-24 ساعت گرم خانه گذاری شدند.سپس تولید اگزوپلی ساکارید در آن ها(به صورت متصل شده و رها شده در محیط) با روش فنل/ سولفوریک اندازه گیری شد. به منظور بررسی کمی تولید اگزوپلی ساکارید، با مقایسه منحنی استاندارد گلوکز و نتایج به دست آمده، میزان تولید آن برحسب میلی گرم بر لیتر تعیین شد.
از بین 10جدایه باسیلوس، 2سویه بیشترین توانایی تولید اگزوپلی ساکارید متصل شده را داشتند، که بیشینه تولید، 43 میلی گرم بر لیتر(B5) و کمینه تولید، 2/ میلی گرم بر لیتر(،B4وB10وB9وB1وB8) بود. تمامی جدایه های مورد بررسی، اگزوپلی ساکارید رها شده در محیط تولید می کردند که در مورد آن ها بیشینه تولید 229 میلی گرم بر لیتر(B7) و کمینه تولید 45 میلی گرم بر لیتر(B8) بود. هم چنین کینتیک رشد و کینتیک تولید اگزوپلی ساکارید جدایه منتخب(B7)، در زمان های مختلف تعیین گردید. با مقایسه هر دو منحنی رشد باکتری و تولید اگزوپلی ساکارید رها شده و متصل شده می توان نتیجه گرفت که جدایه B7 بیشترین تولید اگزوپلی ساکارید رها شده و متصل شده را در اواسط فاز لگاریتمی نشان می داد وپس از آن میزان تولید ثابت می ماند.
نتایج این تحقیق نشان داد که پتانسیل تولید ترکیبات اگزوپلی ساکارید توسط گونه های باسیلوس بومی ایران می تواند وجود داشته باشد.