فقر غذایی، محیط ایزوله و فقدان ثبات اجتماعی سبب افزایش تجمع لیپوفشین و القای مرگ سلولی در سلول های کبدی می گردد

بر طبق مطالعات انسانی، نابرابری و بی عدالتی اجتماعی، آثار نامطلوبی بر سطح سلامت افراد و جامعه به جا می گذارد. اما به خوبی نمی دانیم که آیا عدم ثبات اجتماعی و نابرابری غذایی بر پیری زودرس و مرگ سلول های کبدی تاثیر دارد یا نه؟ جهت پاسخ به این سوال در مطالعه حاضر، اثرات نابرابری در دریافت مواد غذایی به هم راه و یا عدم هم راه با پایداری در شرایط اجتماعی بررسی شد و در آن تغییرات بافت شناسی در سلول های کبد و روند پیری سلولی مورد بررسی قرار گرفت.
48 سر خرگوش در شش گروه مختلف با وضعیت های اجتماعی متفاوت مورد استفاده قرار گرفت. در پایان مطالعه بافت کبد جدا شد. پس از مراحل پاساژ بافتی، رنگ آمیزی اختصاصی لیپوفوشین برای مشاهده میزان تجمع رنگ دانه لیپوفوشین و نیز تکنیک تانل جهت مشاهده میزان مرگ سلولی توسط میکروسکوپ نوری انجام گرفت. سطح کورتیزول سرمی نیز اندازه گیری شد.
با اعمال انواع استرس ها شامل: محرومیت غذایی در شرایط ایزوله، محرومیت غذایی در حال مشاهده برخورداری سایرین، و عدم ثبات محیط زندگی ناشی از تغییر هم خانه، تجمع لیپوفوشین و میزان مرگ سلولی در بافت کبد تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0 P<). ناپایداری در شرایط اجتماعی چنان چه با محرومیت از غذا هم راه گردد، نسبت به شرایطی که صرفا محرومیت غذایی وجود دارد تجمع بیش تری از لیپوفوشین ایجاد می کند (001/0 P<). ناپایداری در شرایط اجتماعی و نیز ایزوله شدن اجتماعی هم راه با محرومیت غذایی سبب پیش برد آپوپتوز هم می گردد (05/0 P<).
محرومیت، نابرابری اجتماعی، و عدم ثبات وضعیت اجتماعی باعث تجمع لیپوفوشین به عنوان نشان گری از استرس اکسیداتیو و پیری زودرس و نیز افزایش آپوپتوز در سلول های کبد خرگوش می شود.