ارزیابی تحمل به شوری چند دورگه بین گونه ای جنس Prunus

در این پژوهش یک رقم بادام (.B Prunus amygdalus) به نام سهند و چهار پایه دورگ بین گونه ای (HS314، HS312، GF677 و HS302 (از جنس پرونوس به منظور تعیین میزان تحمل آن ها به شوری 5/1، 3، 6 و 9 dSm-1 ارزیابی شدند. برای تهیه محلول شور از ترکیب نمک های MgSO4، NaCl، Na2SO4 و CaCl2به ترتیب به نسبت های 8/12، 1/11، 2/10 و 7/20 استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، شوری اثر منفی در مقدار کلروفیل برگ، سطح برگ و وزن خشک ریشه و ساقه داشت. اگر چه غلظت پرولین برگ با افزایش سطوح شوری افزایش داشت اما در این خصوص ژنوتیپ ها عکس العمل متفاوتی از خود نشان دادند. در سطوح شوری بالا (dSm-16 و 9) اغلب پاسخ های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی گیاهان معنی دار بود ولی در سطوح شوری پائین (dSm-1 5/1 و 3) اثر منفی در شاخص های رویشی گیاهان مشاهده نشد. تغییرات پرولین برگ در سطوح مختلف شوری معنی دار بود و پائین ترین مقدار آن مربوط به بادام رقم سهند و بیشترین مقدار آن مربوط به دورگ HS302 بود. کلروفیل کل و کلروفیل b با افزایش سطوح شوری کاهش معنی داری داشتند ولی این کاهش در مورد کلروفیل a معنی دار نبود. اثر شوری در رابطه با غلظت یون های K+، Mg2+، Ca2+، Na+ و Cl- در ریشه و برگ در ژنوتیپ ها و رقم سهند متفاوت بود، به طوری که مقادیر Mg2+، Cl- و Na+ و نسبت Na+/ K+ برگ در تمام ژنوتیپ ها با تنش شوری کاهش داشت ولی روی غلظت K+ و Ca2+ و نسبت Na+ Ca2+ اثر شوری معنی دار نبود. براساس صفات اندازه گیری شده GF677 و HS314 به عنوان دورگه های هلو و بادام در مقایسه با سایر ژنوتیپ ها و رقم سهند از تحمل بیشتری برخوردار بودند.