تاثیر توازن الکترولیت ها و پروتئین های جیره غذایی بر عملکرد تولید و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی تحت تنش گرمائی

تغییر سطوح پروتئین و تعادل الکترولیت جیره می تواند در بهبود عملکرد جوجه های تحت تنش گرمایی مفید واقع شود.
این مطالعه به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پروتئین و توازن الکترولیت در جیره جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی بر عملکرد تولید و صفات لاشه انجام شد.
486 قطعه جوجه گوشتی (سویه راس) به روش فاکتوریل 3 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار برای هر تیمار به مدت 42 روز مورد استفاده قرار گرفت. برای این منظور 9 جیره بر اساس توصیه انجمن تحقیقات ملی NRC() تهیه شد که حاوی سه سطح پروتئین (100، 90 و 80%، و سه سطح الکترولیت (DCAB)‎ به میزان meq/kg 200، 260 و 320 بود. پرندگان روزانه 8 ساعت از ساعت 10 صبح تا 18 عصر تحت تنش گرمایی (C؛ 3±34) قرار گرفتند.
جیره غذایی حاوی DCAB، meq/kg260 موجب افزایش وزن بیشتری نسبت به سایر گروه ها در دوره های آزمایشی (آغازین، رشد و کل دوره) شد (05‎/0 p<. ) خوراک مصرفی در دوره رشد g(83‎/14 روزانه) تحت تاثیر سطوح مختلف توازن الکترولیت قرار گرفت (05‎/0 p<. ) سطوح مختلف پروتئین تغییر معنی داری در صفت افزایش وزن و خوراک مصرفی در دوره های آغازین، رشد و کل دوره ایجاد نکرد. اثر متقابل معنی داری بین سطوح مختلف توازن الکترولیت و پروتئین در میانگین افزایش وزن (5‎/11 g روزانه) و خوراک مصرفی (11‎/21 g روزانه) ملاحظه شد (05‎/0 p<. ) در حالیکه در کل دوره سطوح توازن الکترولیتی meq/kg 200 و 260، ضریب تبدیل خوراک را در مقایسه با meq/kg 320 به ترتیب 15‎/0 و 2‎/0 کاهش داد (05‎/0 p<)، ولی سطوح مختلف پروتئین تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نشان نداد. سطح الکترولیت بر مقدار لاشه قابل طبخ (25‎/3)%، سینه (63‎/1)% و وزن نسبی کبد (26‎/0)% و سنگدان (56‎/0)% تاثیر معنی دار (05‎/0)p<نشان داد و سایر ترکیبات لاشه (درصد ران، قلب و چربی حفره بطنی) تفاوت معنی داری نداشت. کاهش سطح پروتئین جیره هم بر ترکیبات لاشه به غیر از درصد لاشه تاثیر معنی دار نداشت.
نتیجه گیری نهایی: در تنش گرمایی، سطح الکترولیت meq/kg 260و پروتئین متوسط 90% توصیه NRC قابل استفاده است.