ایسکمی سگمان قدامی پس از قطع عضلات خارج چشمی در یک مدل حیوانی

مقایسه فراوانی و شدت ایسکمی سگمان قدامی (ASI) پس از جراحی قطع دو، سه و چهار عضله راست خارج چشمی خرگوش و مشاهده سیر بالینی بیماری بدون دخالت درمانی و هیستوپاتولوژی بیماری در چشم هایی که عارضه دار می شدند.
روش پژوهش: این مطالعه به صورت تجربی و آینده نگر بر روی مدل حیوانی خرگوش انجام شد. یکی از چشم های همه خرگوش ها به صورت تصادفی مورد جراحی سه عضله ای و چشم دیگر مورد عمل دو یا چهار عضله ای قرار می گرفتند. انتخاب دستجات عضلانی هم به صورت اتفاقی بود. جراحی شامل قطع تاندون عضلات و بریدن حدود 10 میلی متر از طول آن ها و رها کردن عضله بود. خرگوش ها به صورت روزانه از نظر وقوع ASI و شدت علایم و طول مدت درگیری تا زمان بهبودی معاینه می شدند. در پایان، چشم درگیر همراه چشم سالم همان خرگوش تخلیه و مورد بررسی بافت شناسی قرار می گرفت. نتایج حاصل شده از گروه های مختلف مقایسه و مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
هشتاد و چهار خرگوش مورد عمل و معاینه قرار گرفتند که در 42 مورد، در یک چشم دو عضله و در چشم دیگر سه عضله و در 42 مورد یکی از چشم ها چهار و چشم مقابل سه عضله جراحی شدند. میزان بروز ASI در گروه دو عضله ای 4 چشم (9.5 درصد)، در گروه سه عضله ای 26 چشم (31 درصد) و در گروه چهار عضله ای 21 چشم (50 درصد) بود (P=0.001). میزان بروز ASI در گروه سه عضله ای و چهار عضله ای به ترتیب 4.25 و 9.5 برابر گروه دو عضله ای بود. در گروه سه عضله ای شاخص بروز بیماری در زیر گروه عضلات «تحتانی و داخلی و خارجی» از سایرین کم تر و از نظر آماری با اهمیت نبود. بیش ترین طول مدت التهاب مربوط به گروه چهار عضله ای (7.4± 17.4 روز) و کم ترین آن مربوط به گروه دو عضله ای (7.7±11.5 روز) بود، ولی اختلاف آن ها معنی دار نبود (P=0.2).
اگر چه با جراحی روی تعداد بیش تری عضله شانس ASI افزایش یافت، همه چشم های دچار ASI بدون درمان علایم التهابی در زمانی کم و بیش مشابه بهبود یافتند و حتی قطع هر چهار عضله راست منجر به از بین رفتن ظاهری چشم در هیچ یک از موارد نشد.