مقایسه نتایج روش Anwar و Melles در پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) در چشم های مبتلا به قوز قرنیه

مقایسه نتایج روش Anwar و روش Melles در پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) در چشم های مبتلا به قوز قرنیه.
روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور بر روی 57 چشم از 57 بیمار 20 تا 35 ساله مبتلا به قوز قرنیه انجام شد. بیماران با تشخیص بالینی قوز قرنیه که قادر به تحمل لنز تماسی نبودند و دید اصلاح شده دور آن ها (CDVA) کم تر از 80/20 بود، در این مطالعه وارد شدند. چشم های واجد شرایط به صورت تصادفی به دو گروه Anwar (23 چشم) و Melles (25 چشم) تخصیص داده شدند. پیامد اصلی مورد بررسی CDVA بود. پیامدهای ثانویه شامل معادل اسفر عیب انکساری (SE)، حساسیت کنتراست، ابیراهی های (aberration) قرنیه ای، خواص بیومکانیکی قرنیه، شمارش یاخته های اندوتلیوم و ضخامت مرکزی قرنیه بودند.
میانگین CDVA در گروه Anwar و Melles به ترتیب 0.09±0.17 و 0.11±0.18 لوگمار بود (P=0.803). میانگین SE در این دو گروه به ترتیب 2.7±1.82 و 3.94±2.69- دیوپتر بود (P=0.155). تفاوت حساسیت کنتراست در تاریکی و روشنایی در دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). بین دو گروه تفاوت معنی داری از نظر میزان کلی ابیراهی و ابیراهی های درجه بالا (تا درجه 5) وجود نداشت. میزان هیسترزیس قرنیه تفاوت معنی داری بین دو گروه نداشت (0.8±9.9 در مقابل 0.6±9.9 و P=0.66). فاکتور مقاومت قرنیه ای (CRF) در دو گروه فوق به ترتیب 0.8±10.02 و 0.76±10.13 بود (P=0.509). اختلاف معنی داری از نظر درصد از دست رفتن یاخته های قرنیه ای بین دو گروه وجود نداشت (به ترتیب 2٪±1٪ در مقابل 3٪±1٪،P=0.86). ضخامت مرکزی قرنیه در دو گروه، به ترتیب 47.87±526.56 و 54.2±50464 میکرومتر بود (P=0.155).
روش های Anwar و Melles در DALK از نظر حدت بینایی، نتیجه رفرکتیو، وضعیت ابیراهی، خواص بیومکانیکی، ضخامت قرنیه و تراکم یاخته های اندوتلیوم با یکدیگر قابل مقایسه هستند. گرچه بیمارانی که به روش Anwar، تحت DALK قرار می گیرند، حساسیت کنتراست بهتری دارند.