ترمیم زخم های پوستی در موش های صحرائی دیابتی مزمن با استفاده توام از روغن ماهی و ذرت

در حال حاضر کوشش های زیادی برای بهبود زخم های دیابتیک صورت می گیرد. نقش بالقوه اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 در بهبود زخم های دیابتیک مورد بحث می باشد. در این مطالعه، اثرات کاربرد موضعی روغن ماهی و روغن ذرت حاوی اسیدهای چرب امگا- 3 و امگا- 6 روی بهبود زخم پوستی در موش های دیابتی مزمن مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی، 35 موش نر بالغ به شکل تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. دیابت در چهار گروه بوسیله تزریق زیر جلدی استرپتوزوتوسین به مقدار 50 میلی گرم بر کیلوگرم القا شد. پنجمین گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در گروه های دیابتیک، یک گروه به عنوان گروه بدون درمان (گروه شم)، و دو گروه دیگر به ترتیب روغن ماهی و ذرت دریافت کردند. گروه آخر دیابتیک، با روغن های ماهی و ذرت تواما درمان شدند. در قسمت میانی پشت همه حیوانات زخمی به وسعت 3 سانتی متر مربع ایجاد گردید. چهار هفته بعد از القاء دیابت، درمان تا بهبودی کامل ادامه یافت. در روزهای 3، 7، 11، 15 و 20، مساحت سطح زخم اندازه گیری شد. در همین زمان ها تغییرات بافت شناسی با استفاده از روش هماتوکسیلین- ائوزین مطالعه شد.
نتایج این بررسی نشان داد سطح زخم در گروه درمان شده با روغن ماهی و ذرت تواما در روزهای 11، 15 و 20 بعد از درمان کمتر از گروه بدون درمان بود. میزان بهبودی زخم در گروه درمان شده با روغن ماهی و ذرت در روز بیستم، 98% بود در حالی که همین پارامتر، در گروه بدون درمان 70% بود. مطالعات بافت شناسی نشان داد رشد اپیدرم، ارتشاح سلولی و تراکم کلاژن در گروه درمان شده با روغن ماهی و ذرت به طور توام، تقریبا مشابه با گروه کنترل است.
کاربرد موضعی روغن ماهی و ذرت به شکل توام ممکن است منجر به تسریع بهبود زخم های پوستی در موش های دیابتیک مزمن شود.