نقد و بررسی کتاب نقد الخطاب الدینی

مدعای کتاب «نقد الخطاب الدینی» چندان از مدعای کتب دیگر ابوزید به خصوص از «مفهوم النص» جدا نیست و همان مدعیات به شکل خاص وگاهی روشن تر بیان شده و اشکالات مطروحه، بر «نقد الخطاب» نیز وارد است. از این رو، هم در قسمت مبانی ارائه شده در فصل اول کتاب و هم در فصل پایانی که وی در حقیقت نظریه خود را در مواجهه با متون دینی (قرآن و روایات) بیان کرده اند، دارای اشکالات اساسی است. مهم ترین اشکال وی در استدلال های درون دینی ایشان عدم جامعیت، عدم توجه به اجتهاد و نیز عدم توجه به نحوه برخورد دیگر مذاهب، مثل شیعه به متون دینی است و در مطالعات برون دینی نیز عدم توجه به فرقی اساسی بین کلام بشر و کلام الهی است، کلام بشری محدود به زمان و مکان و گاهی به قدری از زمانه تاثیر می پذیرد که به خطا می رود؛ اما کلام خداوند برخاسته از علم جامع او به همه چیز از جمله آینده است. گرچه ارتباطی با واقعیت جامعه دارد، اما این ارتباط موجب خطا و اشتباه نیست. در غیر این صورت، فلسفه دین و ارسال رسل لغو خواهد شد. در این نوشته، مطالب فوق با بررسی کتاب «نقد گفتمان دینی» ابوزید بررسی می گردد.