اسکان عشایر و بازتاب های فرهنگی

برخورد دولت های متمرکز معاصر با عشایر مبنای توسعه ای نداشته و بیشتر رنگ سیاسی دارد. تغییرات جامعه عشایری ایران در دهه های اخیر در جهت اسکان و استحاله، تغییرات فرهنگی، تاخر فرهنگی، تعارضات فرهنگی و حذف خرده فرهنگ ها توسط عشایر اسکان یافته نمود آشکار و بارزی پیدا کرده است. مسایلی از جمله رنگ باختن فرهنگ های باستانی، فراموشی سنت های فرهنگی، بی توجهی به آثار و اثرات فرهنگی و جایگزینی فرهنگ مردمان یکجانشین مواردی است که به نظر می رسد اسکان عشایر به همراه داشته است. مقاله حاضر با هدف بررسی بازتاب های فرهنگی اسکان عشایر در استان کهگیلویه و بویراحمد به بررسی تغییرات فرهنگی عشایر قبل و بعد از اسکان در شهرک های عشایری پاکوه، کلاغ نشین و منصورآباد در استان کهگیلویه و بویراحمد پرداخته است. در این مقاله از روش تحلیلی توصیفی استفاده شده که در ابعاد زبان و ادبیات و هنر، رسانه، آداب و رسوم و مذهب و نظام ایلی و خویشاوندی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق سه روستای اسکان عشایری کلاغ نشین، پاکوه و منصورآباد و جامعه نمونه شامل 80 سرپرست خانوار می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که اسکان عشایر، در ابزار، ارزش ها و اعتقادات فرهنگی ساکنان این محدوده تغییراتی ایجاد کرده است. به رغم بهبود نسبی در دسترسی و استفاده از ابزار فرهنگی به ویژه رسانه ها بسیاری از ارزش ها، باورها و نمودهای فرهنگی سابق کمرنگ شده و تحت تاثیر زندگی یکجانشینی، با فرهنگ های شهری و روستایی جایگزین گردیده است. شهرک های اسکان عشایری که در فاصله نزدیک تری از روستاها و یا مراکز شهری قرار گرفته اند، از خدمات فرهنگی بیشتری برخوردار بوده و متاثر از آن، جایگزینی فرهنگی و فراموشی فرهنگ سنتی در میان آنان بارزتر است. با توجه به تغییرات فرهنگی شهرک ها و از بین رفتن خرده فرهنگ ها و باورهای باارزش سنتی، توجه به توسعه فرهنگی و اقداماتی جهت حفظ و تقویت فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها و همچنین احیای فرهنگ باارزش سنتی در این مناطق ضروری می نماید.