تعیین رژیم غذایی دام با دو روش مشاهده ای شمارش لقمه و ثبت زمان مصرف در مراتع مناطق خشک (مطالعه موردی: مراتع ندوشن استان یزد)

بخش وسیعی از مراتع ایران در مناطق خشک و استپی واقع شده است و دامداری و پرورش دام در این مناطق رایج می باشد. بنابراین بررسی و شناخت رژیم غذایی دام در مناطق خشک امری ضروری است. به منظور تعیین رژیم غذایی گوسفند و بز در مراتع خشک یزد از روش مشاهده مستقیم شمارش تعداد لقمه و ثبت زمان مصرف علوفه استفاده شد. به این صورت که حداقل 6 راس از هر نوع دام (گوسفند و بز) از فاصله 50 تا 80 سانتی متری از هر دام در یک گله محلی در سه دوره از یک فصل چرا (ابتدای فصل چرا- اواسط فصل چرا- انتهای فصل چرا) در مرتع ییلاقی، علامت گذاری شده و در یک دوره زمانی 15دقیقه ای تحت تعقیب قرار گرفتند. تعداد لقمه های خورده شده توسط دام و زمان صرف شده بر روی هر گیاه به تفکیک فرم های رویشی مختلف (گندمیان، پهن برگان علفی، و بوته ها) ثبت گردید. برای مقایسه ترکیب رژیم غذایی دام بر حسب فرم رویشی گیاهان، برای هر نوع دام در هردوره چرایی از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. درطول دوره چرا بالاترین درصد تعداد لقمه گرفته شده و درصد زمان مصرف علوفه برای هر دو نوع دام به بوته ها اختصاص یافت و تغییر در رژیم غذایی دام ها در طول دوره چرا وجود نداشت. بوته ای ها برای بز و گوسفند در کل دوره چرا دارای شاخص رجحانی بالاتر از یک بودند که نشان دهنده بالا بودن میزان خوشخوراکی آنها است. فرم رویشی گندمیان و پهن برگان دارای شاخص رجحانی پایین و کمتر از یک بودند. تشابه بین رژیم غذایی دو نوع دام بالاتر از 76 درصد می باشد بنابراین رژیم غذایی گوسفند و بز در این مرتع براساس فرم رویشی گیاهان یکسان است. همچنین بین دو روش ثبت زمان مصرف و شمارش لقمه اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0 p<) و در طول دوره چرا بیش از 75 درصد تشابه داشتند اما چون روش شمارش تعداد لقمه با حداقل وسایل و امکانات قابل اندازه گیری است لذا بر روش ثبت زمانی ارجحیت دارد.