تاثیر تمرین مقاومتی بر عوامل انعقادی و فیبرینولیتیک در مردان سالمند غیرفعال

عدم تعادل بین فعالیت سیستم های انعقاد و فیبرینولیز و مکانیسم های تنظیم کننده آنها می تواند منجر به خون ریزی یا بروز لخته شود. در مورد تاثیر فعالیت های بدنی منظم بر این سیستم ها گزارش های متناقضی وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر عوامل انعقادی و فیبرینولیز در مردان سالمند غیرفعال بود.
این پژوهش تجربی در تمام مردان سالم غیرفعال شهرستان سقز با دامنه سنی 70-60 سال انجام گرفت. 16 نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری آسان در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین 12 جلسه تمرینی را طی 4 هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ فعالیتی نداشتند. هر جلسه تمرین شامل 6 حرکت در 3 دور (هر دور 8 تکرار) بود. میزان فیبرینوژن، PT و PTT، D-دایمر و تعداد پلاکت های نمونه ها قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. برای بررسی داده ها از نرم افزار آماری SPSS 16 و آزمون های Tوابسته و Tمستقل استفاده شد.
میانگین مقادیر فیبرینوژن، PT، PTT، تعداد پلاکت ها و D-دایمر در گروه کنترل در مرحله بعد از تمرین نسبت به قبل از تمرین تغییر معنی داری نشان نداد (0/05p).
تمرین مقاومتی با شدت متوسط سبب کاهش عوامل انعقادی فیبرینوژن، PT، PTT و تعداد پلاکت ها و افزایش شاخص فیبرینولیتیک D-دایمر می شود که می تواند در جلوگیری از ترومبوز در جریان خون موثر باشد.