اثر تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی- نورموباریک و شرایط طبیعی بر غلظت VEGF سرمی، هموگلوبین و هماتوکریت خون

قرارگیری اولیه در شرایط هایپوکسی سطح فاکتور رشد آندوتلیال عروقی، هموگلوبین و هماتوکریت خون را افزایش می دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک و شرایط طبیعی بر سطح VEGF سرمی و فاکتورهای خونی هموگلوبین و هماتوکریت بود.
این پژوهش مقطعی در دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی انجام شد. از بین داوطلبان واجد شرایط 24 مرد غیرفعال که حداقل در 6 ماه منتهی به مطالعه سابقه هیچ گونه فعالیت منظم نداشتند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. شاخص توده بدنی، چربی زیرپوستی، حداکثر اکسیژن مصرفی و ضربان قلب بیشینه در دو مرحله اندازه گیری و آزمودنی ها براساس حداکثر اکسیژن مصرفی در 3 گروه 8نفره هایپوکسی، نورموباریک و کنترل قرار داده شدند. از تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم افزار SPSS 16 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
8 هفته تمرین در شرایط هایپوکسی- نورموباریک باعث افزایش معنی دار غلظت VEGF سرمی گروه هایپوکسی نسبت به دو گروه دیگر شد. افزایش معنی دار غلظت هموگلوبین و هماتوکریت در گروه هایپوکسی فقط نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.
تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی سطح VEGF سرمی را نسبت به تمرین در شرایط نورموباریک بیشتر افزایش می دهد. تمرین استقامتی در شرایط هایپوکسی- نورموباریک موجب افزایش هموگلوبین و هماتوکریت خون می شود.