بررسی شکل انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین در فاز فعال مرحله اول زایمان

امروزه مسئله زایمان و کنترل مناسب آن، امر بسیار مهمی است زیرا حدود 50% سزارین های انجام شده به دلیل پیشرفت غیرطبیعی در مرحله اول زایمان می باشد. در مامایی مدرن به طور وسیعی از انفوزیون اکسی توسین برای تحریک و تسریع زایمان استفاده می شود. از آنجایی که در عدم تناسب سری- لگنی شکل انقباضات رحم تغییر می کند، مطالعه حاضر با هدف بررسی شکل انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین در فاز فعال مرحله اول زایمان انجام شد.
در این مطالعه کوهورت، ابتدا وضعیت انقباضات رحمی 100 زن نخست زا با بارداری تک قلو و نمایش قله سر به مدت 30 دقیقه در اتساع 4-3 سانتی متر مانیتور شد. طی لیبر در 53 زن به دلیل عدم پیشرفت لیبر، اکسی توسین تجویز شد. نهایتا در اتساع 10-8 سانتی متری دهانه رحم به مدت 30 دقیقه الگوی انقباضات ثبت شد و نسبت طول زمان برگشت یک انقباض از قله به خط پایه به زمان رسیدن از خط پایه به قله در دو مرحله شروع و انتهای مرحله اول زایمان در دو گروه (با و بدون تجویز اکسی توسین) محاسبه و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون آماری تی زوجی، تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان کمتر یا مساوی 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
نسبت طول زمان برگشت یک انقباض از قله به خط پایه به زمان رسیدن از خط پایه به قله در ابتدا و انتهای لیبر در دو گروه با و بدون تجویز اکسی توسین به ترتیب 203/0 ± 164/1، 223/0 ±150/1 (687/0=p) و 199/0 ±161/1 و 214/0 ±091/1 بود (059/0=p) که تفاوت مشاهده شده در دو گروه از نظر آماری معنی داری نبود.
استفاده از اکسی توسین جهت تقویت انقباضات رحمی شکل انقباضات رحمی را تغییر نمی دهد.