مهارت های ارتباطی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک در فرآیند آموزش

«ارتباط» در فرآیند آموزشی عبارت است از برقراری رابطه بین دو یا چند فرد یا اندیشه. به عبارت بهتر، تفاهم و اشتراک فکر و اندیشه بین معلم و فراگیر یا فراگیران. با توجه به اهمیت ارتباط در فرآیند تدریس، هدف از این مطالعه بررسی مهارت های ارتباطی استادان دانشگاه علوم پزشکی اراک در فرآیند آموزش بود.
در این پژوهش توصیفی مقطعی 155 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک به شیوه سرشماری بررسی شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه خودارزیابی مهارت های ارتباطی بومی سازی شده کویین دام (Queen Dom) با 34 سوال و 5 خرده آزمون، در سال تحصیلی 90-1389 جمع آوری گردید اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و آزمون های ANOVA و تی مستقل و کای اسکوئر مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.
میانگین کل مهارت های ارتباطی 8/8±121 از 170بود. میانگین مدیریت عواطف و احساسات 3/8±2/68، درک پیام 7/7±7/71، قاطعیت در ارتباط 9±9/69، گوش دادن 3/8±4/71 و بینش نسبت به پیام 9/8±68 بود. میانگین خرده مهارت های ارتباطی کنترل عواطف و احساسات در روسا، اساتید مرد شرکت کننده در کارگاه مهارت های ارتباطی بیش از بقیه بود. بین جنسیت و میانگین و انحراف معیار نمرات خرده مهارت های مدیریت عواطف و احساسات، درک پیام (01/0، p=57/2t=) و قاطعیت در ارتباط (02/0، p=26/2t=) ارتباط آماری معنادار وجود داشت.
با توجه به میانگین نمره کل مهارت های ارتباطی و میانگین نمرات خرده مهارت ها در گروه های مختلف و وجود تفاوت معنادار در برخی از این خرده مهارت ها، برگزاری کارگاه های آموزشی، به منظور ارتقای مهارت های ارتباطی و بهبود ارتباط استاد با دانشجویان در فرآیند آموزش پیشنهاد می شود.