بررسی ایمنوفنوتیپ لنفوم های دستگاه گوارش در بیماران بستری در بیمارستانهای شهر همدان و تعیین ارتباط ایمنوفنوتیپ، محل تومور و سن بیماران با بقای 2 ساله ی آنها

40% لنفوم ها در مناطقی غیر از گره های لنفاوی به وجود می آیند و دستگاه گوارش شایعترین محل آنهاست. لنفوم های دستگاه گوارش طبق تعریف هیچگونه شواهدی به نفع درگیری کبد و طحال و گره های لنفاوی یا مغزاستخوان ندارند. شایعترین ایمنوفنوتایپهای لنفوم در دستگاه گوارشMALTOMA، Diffuse large B cell، Burkitt، Follicular، T cell lymphoma است. بیماری در افراد مسن و در جنس مذکر شایع است. سیر بیماری، نحوه درمان و بقای بیماران در بعضی ایمنوفنوتیپ های لنفوم دستگاه گوارش متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی ایمنوفنوتیپ لنفوم های دستگاه گوارش در بیماران بستری در بیمارستانهای شهر همدان و تعیین ارتباط ایمنوفنوتیپ، محل تومور و سن بیماران با بقای 2 ساله ی آنها می باشد.
در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی از مجموع 53 نمونه با تشخیص اولیه لنفوم دستگاه گوارش در بیماران بستری در بیمارستان های شهر همدان، در یک محدوده ی زمانی 25 ساله پس از انجام ایمنوهیستوشیمی با مارکرهای CK و LCA و رد درگیری ارگان های دیگر با مراجعه به پرونده ی بیماران 52 مورد لنفوم اولیه دستگاه گوارش تشخیص داده شد. با استفاده از مارکرهای CD3، CD5،CD23، CD20،CyclinD1، CD15،CD10 و زنجیره سبکk و? ایمنوفنوتیپ لنفوم تعیین گردید و آنالیز آماری اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS 16 و تست chi-square انجام گرفت.
از نظر جنسی برتری خفیفی در جنس مذکر دیده شد. شایعترین رده سنی دهه ی6 بود. شیوع ایمنوفنوتیپ MALTOMA 60% و سپس diffuse large B cell lymphoma 5/24% بود. شیوع لنفوم در معده 2/47% و در روده باریک 2/30% بود. بقای 2 ساله در 2/64% افراد مثبت بود، بقاء درMALTOMA 2/81% و در DLBL 2/38% بود که تفاوت معنی دار میباشد(P= 0.005). در مورد رابطه بین بقای دو ساله با سن بیماران و محل تومور ارتباط معنی دار نبود(P در مورد اول 0.938 و در مورد دوم 0.308).
نتیجه نهایی: در این مطالعه شایعترین لنفوم های گوارش به ترتیب MALTOMA و Diffuse large B cell lymphoma بودند. پروگنوز MALTOMA از DLBL بهتر بود ولی سن و محل در پروگنوز تاثیر نداشت.