مقایسه اثر وینکریستین بر لنفوسیت های طبیعی در حال تکثیر موش و رده سرطانی BCL1

تکثیر و آپوپتوز جزو لاینفک عملکرد لنفوسیت ها در سیستم ایمنی است و؛ بسیاری از داروهای شیمی درمانی ضدسرطان مانند وینکریستین سیکل سلولی را هدف گیری کرده، القاکننده آپوپتوز در سلول های سرطانی هستند و به عبارتی، سلول هایی که بیشتر تقسیم می شوند، مرگ سلولی بیشتری را نیز متحمل می شوند که ممکن است شامل حال لنفوسیت های نرمال در حال تکثیر و پاسخگو به بدخیمی ها نیز بشود؛ لذا هدف این مطالعه، بررسی مقایسه آثار سایتوتوکسیک داروی ضدسرطانی وینکریستین بر لنفوسیت های طبیعی در حال استراحت و در حال تکثیر در مقایسه با اثر آن بر سلول سرطانی است.
رده سلولی سرطانی BCL1 کشت داده شد و سلول های طبیعی از طحال موش تهیه شده، کشت داده شدند و با استفاده از میتوژن به تکثیر وادار شدند. اثر داروی وینکریستین در غلظت های مختلف بر این سلول ها لنفوسیت های نرمال و در حال تکثیر طحال موش و مقایسه اثر همین دارو بر رده لنفوم BCL1 در سه زمان بررسی شد. درصد سایتوتوکسیسیته دارو توسط تست MTT اندازه گیری و IC50 زمانهای مختلف محاسبه شد. درصد سلول های آپوپتوتیک به روش رنگ آمیزی دوگانه اتیدیم برماید و آکریدین اورنج و مشاهده با میکروسکوپ فلورسانس به دست آمد.
نتایج MTT نشان داد که غلظت 5 میکروگرم بر میلی لیتر وینکریستین اثر سایتوتوکسیک قابل توجهی بر رده سلولی BCL1 دارد و غلظت 2 میکروگرم بر میلی لیتر نیز با گذشت زمان اثر سایتوتوکسیک خود را نشان می دهد. در لنفوسیت های نرمال و در حال تکثیر، غلظت های 20 و 10 میکروگرم بر میلی لیتر دارو باعث مرگ و میر سلولی می شوند؛ ولی غلظت های کمتر از 5 اثر سایتوتوکسیک چندانی بر سلول های در حال استراحت ندارند در حالی که غلظت های کمتر از 5 میکروگرم بر میلی لیتر در سلول های در حال تکثیر بعد از تیمار 72 ساعت اثر سایتوتوکسیک معنی داری نشان دادند. درصد سلول های آپوپتوتیک متاثر از غلظت های مختلف دارو مشاهده شده با میکروسکوپ فلورسانس با درصد سایتوتوکسیسیته به دست آمده همان غلظت های دارو در تست MTT متناسب بود.
به نظرمی رسد بیشترین اثر توکسیک این دارو بر سلول های سرطانی است و در سلول های طبیعی به شدت به زمان و فعالیت سلولی، وابسته است.