بررسی تاثیر کاربرد پلی وینیل پیرولیدون (PVP) درترکیب با کلرهگزیدین در ایجاد رنگ دانه خارجی روی سطح دندان

کلرهگزیدین (CHX) هنوز به عنوان استاندارد طلایی عوامل ضد پلاک در نظر گرفته می شود. مشکل اصلی کلرهگزیدین طعم آن و رنگ پذیری دهان ودندان است. برای رفع این مشکل زمان زیادی مورد نیاز می باشد.این مطالعه به منظور تعیین اثر افزودن ترکیب پلی وینیل پیرولیدون به دهان شویه کلرهگزیدین واثر آن بر حفظ کارآیی و کاهش رنگ پذیری دهان شویه کلرهگزیدین می باشد.
این مطالعه به صورت بالینی (in vivo) و آزمایشگاهی (in vitro) طرح ریزی شد. مطالعه بالینی به صورت تصادفی موازی دوسوکور و برروی 40بیمار با التهاب متوسط تا شدید لثه ای صورت گرفت. بیماران قبل از مطالعه تحت پالیش دندان ها قرار گرفتند. در گروه مورد ازدهان شویه کلرهگزیدین + پلی وینیل پیرولیدون (PVP) و درگروه شاهداز دهان شویه کلرهگزیدین به مدت دو هفته استفاده می کردند. شاخص پلاک (PI)، شاخص لثه (GI) شاخص خونریزی (BI) و شاخص رنگ پذیری (stain index) قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفتند. در مطالعه آزمایشگاهی از بلاک شیشه ای و دستگاه اسپکتروفتومتر جهت بررسی شدت رنگ پذیری هر دهان شویه استفاده شد. در نهایت داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
PI، GI، BI و شاخص رنگ پذیری قبل از مداخله بین دوگروه کلرهگزیدین + پلی وینیل پیرولیدون و دهان شویه کلرهگزیدین به تنهایی معنی دار نبودولی میزان آن پس از مداخله بین دو گروه دارای تفاوت معنی دار بود (به ترتیب P- valuw 042/0، 007/0 و 006/0 و 042/0). شدت (severity) و گسترش (extent) رنگ پذیری نهایی قسمت تنه دندان (body) و لثه بین دو گروه مطالعه معنی دار بود (05/0)