پیوند سلول های بنیادی لیمبال در درمان بیماری های قرنیه، عوارض، چالش ها و راهکارهای رفع آن ها

در دهه اخیر سلول های بنیادی به دلیل ویژگی های منحصر به فرد خود، از جمله قابلیت تجدیدپذیری و توان تکثیر بالا، در درمان بسیاری از بیماری های رو به زوال مورد استفاده قرارگرفته اند که از آن جمله می توان اختلالات مرتبط با قرنیه را نام برد. این اختلالات اغلب به دلیل نقص در ناحیه لیمبال ایجاد می شوند. در اختلالات قرنیه روش های درمانی مختلفی بر پایه استفاده از سلول های لیمبال مطرح می باشند. یکی از کارامدترین روش ها، کشت سلول های بنیادی لیمبال در شرایط آزمایشگاهی و پیوند آن ها به چشم فرد بیمار است. با این حال این روش با چالش هایی از جمله عوارض داروهای سرکوبگر ایمنی و احتمال رد پیوند در نوع آلوگرافت رو به روست، بنابراین به تازگی استفاده از سلول های اپی تلیالی خود بیمار جهت درمان بیماری مورد توجه قرار گرفته است. آزمایشات مختلف نشان دهنده تمایز موفق سلول های بنیادی فولیکول مو، پالپ دندان، مغز استخوان، سلول های موکوس دهان و سلول های بنیادی مزانشیمی به سلول های اپی تلیال قرنیه در مدل های حیوانی می باشند. در این مقاله پس از معرفی سلول های بنیادی قرنیه، کاربرد این سلول ها در درمان بیماری های قرنیه به ویژه نقص در ناحیه لیمبال بیان گردیده است. هم چنین روش های جداسازی و کشت سلول های بنیادی قرنیه، اصلاحات صورت گرفته به منظور کارایی بیش تر این روش، چالش ها و عوامل عدم موفقیت پیوند سلول های بنیادی در درمان اختلالات قرنیه و امکان استفاده از سایر منابع سلول های بنیادی مورد بررسی قرار گرفته اند. بدون تردید کسب اطلاعات بیش تر در این زمینه منجر به افزایش کارایی درمان شده و امید می رود که در آینده ای نزدیک با رفع نقایص موجود، شاهد استفاده از این منابع سلولی جهت درمان بیماری های قرنیه باشیم.